Поранешната натпреварувачка од шоуто „Никад није касно“ Весна Купрешак од Пожаревац ненадејно почина на 55-годишна возраст, по долго и тешко боледување.
Пејачката долги години водеше битка со тумор на јајниците и матката, а до последниот здив жестоко се бореше за што проговори за Гранд.
Откако дознала дека боледува од рак на јајниците и на матката, се подложила на агресивни терапии, но дека несреќата не поминува сама докажува и фактот дека заболела од корона за време на престојот во болница, по што вистинска борба за неа следеше животот.
– Во мај 2021 година ми беше дијагностициран рак на јајниците и на матката, а веќе во јуни бев опериран во Клиничкиот центар во Белград. Во болницата и јас се заразив со вирусот, па ме префрлија во Карабурма, инаку болница за ковид. Што да ви кажам, штотуку се оперирав и уште сум „скршен“, со штотуку вадени конците, почнувам нова борба. Осумнаесет дена се борев сама да преживеам, крвната слика ми беше многу лоша, железото ми падна, а после сета тортура и борба ослабев 32 килограми, вели Весна во својата исповед за Гранд.
Поради драстичната промена на тежината, ниту нејзините најдобри пријатели не ја препознале.
– Бев сосема друга личност, не по дух туку физички, а потоа следеше вистинска борба и духовно и за здравјето. Месец закрепнување, па хемотерапија, 6 агресивни и 17 биолошки поради што косата ми опаѓа. Бидејќи не сакав да се гледам како ми паѓа косата, сама си ја избричив главата – изјавила Весна, која само една промашена контрола го чинела здравје.
– Ракот е многу подмолно заболување, а превенцијата, поточно редовната контрола, сè уште е најевтината опција, тоа и самиот го видов. До 2018 година редовно одев на прегледи, но следниот го прескокнав со изговор „Утре ќе направам“, дека утре траеше подолго. Дојде 2019 година и почетокот на пандемијата. Стомакот почна да ми отекува, па побарав мислење од интернист, а потоа и од гинеколог. Кога ја слушнав правилната дијагноза, бев очаен, во мене влезе страв и потонав во блага депресија – изјави поранешниот натпреварувач за Гранд.
Иако мислела дека го победила ракот, болеста на Весна и се вратила по една година. Меѓутоа, таа не дозволила да го загубат срцето и се трудела секогаш да биде насмеана, дури и кога настапувала.
– Полека ги вратив килограмите, и успеав да го задржам ведриот дух, фала богу, што не ме остави. Сè доаѓа од главата, вклучително и доброто расположение и мислите. Засега се чувствувам одлично и се надевам дека ќе завршам со тоа. Морам редовно да одам на контроли бидејќи ракот е хронична неизлечива болест и никогаш не се знае кога ќе се врати. Велат дека борбата со ракот е вечна борба, но ќе биде како што напиша Свети Петар. Откако ќе ти биде дијагностицирана, можеш да живееш уште еден месец, два, три, неколку години, а можеш да живееш и дваесет, триесет, никој не знае – заклучи Купрешак за Гранд.
Родена е во Пожаревац на 8 ноември 1968 година, а основно и средно медицинско училиште завршила во родниот град.
Израснала во семејство во кое секогаш се слушала добра музика, а со пеење почнала да се занимава уште во основно училиште, каде пеела во хор.
Учествувала на многу манифестации како што е Младинскиот фестивал, а подоцна како средношколка била солист во воениот оркестар. Нејзини модели во пеењето отсекогаш биле Снежана Ѓуришиќ, Ана Бекута, Мерима Његомир и Нада Топчагиќ.
По завршувањето на средното училиште сакала да се запише на Фармацевтскиот факултет и додека чекала прием, почнала да работи со скратено работно време на бензинска пумпа. Потоа се запознала со познатиот композитор Славко Адамовиќ, кој ја вработил како член на групата „Златни рибице“. Таа снимила албум со споменатиот бенд и настапувала на саеми.
Познатиот оркестар на Гордан Ташиќ и Миќа Паниќ ја ангажирал да пее во нивниот оркестар, во кој постојани членови биле Сузана Јовановиќ, Вера Нешиќ, Живкица Милетиќ и други. Истовремено работеше и со други оркестри, но најголемото искуство го стекна во оркестарот на Гордан Ташиќ, кој соработуваше со врвните музичари на естрадата Ју во тоа време.
И покрај тоа што жанровски пееше поинаква музика (забавна, староградска, оригинална и избрана новокомпонирана), таа научи да пее посветен репертоар – свадбени песни, проштални песни, песни за крштевање.
Своето име во периодот до 2000 година го изградила со работа со поголеми оркестри. Таа пееше придружни вокали за Беки, Мики Гајиќ и многу други, а со тоа дополнително се етаблира во овој бизнис.
Во Ќуприја и Бјелина, таа учествуваше на музичкиот настан Моравски бисери (2007/08), а исто така се обиде да и се претстави на пошироката публика со пријавување на натпреварот „Ѕвезде Гранда“. Потоа снимила две песни „Срце мое, моја дико“ и „Ој Мораво“.
