Научниците за прв пат открија пештера на Месечината, длабока е најмалку 100 метри и би можела да биде идеално место за изградба на постојана база, јавува Би-би-си.
Според истражувачите, тоа е само една од веројатно стотината пештери скриени во „подземниот, неоткриен свет“.
Земјите брзаат да воспостават постојано човечко присуство на Месечината, но ќе треба да ги заштитат астронаутите од радијација, екстремни температури и временски услови во вселената.
Првиот британски астронаут кој патувал во вселената, Хелен Шарман, изјави за Би-Би-Си дека новооткриената пештера изгледа како добро место за база и дека луѓето потенцијално би можеле да живеат во јами на Месечината за 20-30 години.
Таа рече дека пештерата е толку длабока што астронаутите можеби ќе треба да се спуштат надолу и да користат „џет-пак или лифт“ за да излезат.
Лоренцо Брузоне и Леонардо Карер од Универзитетот во Тренто во Италија ја пронашле пештерата користејќи радар за да го отворат отворот на јамата на карпеста рамнина наречена Mare Tranquillitatis.
Тоа е видливо со голо око од Земјата, а исто така е местото каде Аполо 11 слета во 1969 година.
Пештерата има отвор на површината на Месечината, што води до вертикални и надвиснати ѕидови, и наведнат под што може да се протега подлабоко под земја.
Пештерата е формирана пред милиони или милијарди години кога лавата течела низ Месечината, создавајќи тунел низ карпата.
Најблискиот еквивалент на Земјата би биле вулканските пештери во Ланзароте, Шпанија, објаснува професорот Карер, додавајќи дека истражувачите ги посетиле овие пештери како дел од нивната работа.
„Навистина е возбудливо. Кога ќе дојдете до овие откритија и ќе ги погледнете овие слики, ќе сфатите дека сте првиот човек во историјата на човештвото што го видел ова“, рече професорот Карер.
Кога проф. Брузоне и проф. Карер откри колку е голема пештерата, сфатија дека може да биде добро место за лунарна база.
„На крајот на краиштата, животот на Земјата започна во пештерите, па логично е луѓето да живеат во нив на Месечината“, вели проф. Носач.
Пештерата сè уште не е целосно истражена, но истражувачите се надеваат дека радарите, камерите или дури и роботите кои продираат на земја би можеле да се користат за нејзино мапирање.
Истражувањето е објавено во научното списание Nature Astronomy.
