Протекувањето од огромен силос на радиоактивен отпад на теренот на Селафилд, најопасната нуклеарна централа во Европа, добива сè поголеми размери и може да претставува опасност за граѓаните, открива Гардијан.
Истекувањето на радиоактивна течност од зградата во распаѓање, позната како силос Магнокс, што претставува една од најголемите нуклеарни опасности во ОК, најверојатно ќе продолжи до 2050 година. официјален документ, открива Гардијан.
Пукнатини се појавија и во бетонскиот и асфалтниот површински слој што го покрива „езерото“ со децениска акумулирана нуклеарна тиња. Безбедносното прашање произлезе од големата едногодишна истрага на Гардијан за нуклеарно истекување, која се фокусираше на сајбер хакирање, радиоактивна контаминација и проблематични работни услови на масивното нуклеарно место. Селафилд зафаќа шест квадратни километри во Камбрија на северозападниот брег на Англија.
Околу 11.000 вработени работат на складирање и преработка на нуклеарен отпад од програмата за оружје и производство на нуклеарна енергија, а тоа е најголемиот таков капацитет во Европа.
Цитираниот документ, виден од Гардијан, беше испратен до членовите на одборот на Селафилд во ноември 2022 година и предизвика широка загриженост за безбедносен колапс низ локацијата, предупредувајќи на кумулативниот ризик од пропусти кои се движат од нуклеарна безбедност до стандарди за азбест и пожар.
Научник од експертски панел кој ја советуваше владата на ОК за здравствените ефекти од радијацијата, изјави за Гардијан дека ризиците од протекувањето на Селафилд биле длабоко провлечени под тепихот.
Во 1957 година на оваа локација се случи најтешката нуклеарна несреќа во Велика Британија. Извештајот на ЕУ од 2001 година предупреди дека несреќата во Селафилд може да биде полоша од Чернобил во 1986 година, кога пет милиони Европејци беа изложени на радијација. Селафилд содржи значително повеќе радиоактивен материјал од Чернобил, пренесува tportal.hr.
Во 2019 година, Селафилд пријави истекување од единица за складирање до Канцеларијата за нуклеарна регулатива на ОК (ONR). Истекувањето значително се влоши во текот на следните две години, при што документот откри дека од објектот секој ден истекувале 2,3-2,5 кубни метри радиоактивна „течност“. Здравствените импликации од изложеноста на радијација варираат во зависност од дозата, но може да вклучуваат гадење и повраќање и долгорочни ефекти како што се кардиоваскуларни болести и катаракта, рак за оние кои доживуваат високо ниво на зрачење. Високите дози може да бидат фатални.
Извори запознаени со извештаите за ризик велат дека има повеќе од 100 безбедносни проблеми во Селафилд кои предизвикуваат сериозни регулаторни проблеми. Тие вклучуваат проблеми со заштита од пожар поради недостаток на функционални аларми во базените за складирање на првата генерација на Magnox, како што е B30, потоа секојдневно исклучување поради недостаток на квалификуван персонал обучен за нуклеарна безбедност, како и зголемен број инциденти поврзани со контаминација и заштита од радијација.
Еден вработен во Селафилд изјави за Гардијан дека таму „не можат да се справат со пожар или азбест, а камоли со распаѓање на нуклеарниот материјал за складирање“. Работниците во Селафилд го опишуваат Б30 со радиоактивен талог од кородирани прачки за нуклеарно гориво што се користат во старите електрани, велејќи дека пукнатините во ќебето за задржување се прошириле во последниве месеци.
Во извештајот се наведува дека испуштањето на радиоактивен отпад од објектот во атмосферата, меѓу другото, може да предизвика и експлозии и авионски несреќи. Загриженоста за безбедносните стандарди е таква што американските власти во дипломатските депеши предупредија за разнишана инфраструктура, вклучително и истекување од пукнатини во бетон во отровните бари и недостаток на транспарентност од британските власти за проблемите на локацијата.
Загриженоста за управувањето со Селафилд доведе и до тензии со ирската и норвешката влада, пишува Гардијан. Норвешките власти стравуваат дека несреќата на местото може да резултира со облак од радиоактивни честички, пренесени од преовладувачките југозападни ветрови низ Северното Море, со потенцијално разорни последици за норвешкото производство на храна и дивиот свет. Висок норвешки дипломат изјави за Гардијан дека Осло треба да понуди помош за финансирање на Селафилд за да се спречат страшните последици. Во 2006 година, ирската влада го пријави Селафилд пред судот на ОН поради загриженост за влијанието врз животната средина.
