Долготрајната концентрација има тенденција да не заморува, иако не се занимаваме со физичка активност, а научниците сега пронајдоа можна причина и открија како менталниот замор може да влијае на донесувањето одлуки.
За време на интензивен ментален напор кој трае неколку часа, невротрансмитерот глутамат се акумулира во дел од мозокот познат како префронтален кортекс, откри научниот тим предводен од Антониус Вилер од болницата Пити-Салпетриер во Париз.
Оваа област на мозокот е активна кога правите планови или решавате сложени проблеми.
Натрупувањето на глутамат предизвикува когнитивен замор, поттикнувајќи нè да се свртиме кон позадоволувачки активности, открија научниците во нивната студија објавена во списанието Current Biology.
Според тимот, резултатите покажуваат дека когнитивната работа води до функционална промена во мозокот. Во овој процес, заморот е средство за постигнување цел, бидејќи ги тера луѓето да ја прекинат својата работа, дозволувајќи му на мозокот да продолжи со своите општи функции.
Во истражувањето, научниците користеле специјални процедури кои овозможувале следење на концентрациите на одредени молекули во мозокот неколку пати на ден. Тие работеа со две групи на предмети: едната требаше да решава тешки задачи, додека другата добиваше релативно лесни когнитивни вежби.
На крајот на денот, бараниот ментален напор резултираше со поголема концентрација на глутамат во префронталниот кортекс отколку лесната когнитивна работа.
Според неврофизичарот Харалд Молер од Институтот за човекови когнитивни и мозочни науки Макс Планк во Лајпциг, Германија, зголемувањето на концентрацијата на глутамат од неколку проценти е забележано многу пати со насочена стимулација на различни региони на мозокот – на пример, визуелниот систем.
Меѓутоа, кога стимулацијата заврши, имаше релативно брз пад.
