Барбра Стрејсенд постигна се што една ѕвезда може само да сонува. Повеќе од 60 години таа бележи успех ширум светот. Таа продаде 145 милиони албуми – повеќе од Битлси – и ги освои најпрестижните награди како што се Оскар, Еми и Златен глобус.
Сега таа објави и мемоари со наслов „Се викам Барбра“. Наречени се по нејзиниот истоимен албум од 1965 година, а од денес се во книжарниците, прво на англиски јазик.
Таа го одложи тој проект речиси 40 години. Како што му кажа на ТВ водителот Џими Фалон на „The Tonight Show“ во 2021 година, идејата да напише книга и ја дала поранешната прва дама на САД, Џеки Кенеди, во средината на 1980-тите.
Отворен, духовит, неконвенционален и шармантен. Така тој пишува за својата кариера, пријателствата со познати личности – од колегата актер Марлон Брандо, до поранешната американска државна секретарка Медлин Олбрајт – како и за неговата социјална вклученост.
А понекогаш и девојка која пораснала во Бруклин, во сиромаштија, доаѓа до израз. Таа еднаш и кажа на познатата ТВ водителка Опра Винфри дека нема проблем да донира големи суми пари во добротворни цели – „но, делот од мене во Бруклин сè уште се прашува: „Дали овие плочки навистина вредат 10,95 долари?“
Достапна дива: без клише
Барбра Стрејсенд не е недопирлива дива. Поради големиот нос и сребрените очи, во младоста често ја нарекувале „грдото пајче“. Но, таа никогаш не размислувала за естетска хирургија: „Се плашев од болка“. И како да му верувам на естетскиот вкус на хирургот? Како да знам дека нема да пресече премногу? Нејзината очигледна естетска мана ја прави уште попривлечна и попривлечна за публиката.
Таа страдала и од страв на сцената, а стравот го контролирала само со помош на апчиња. Таа ги избегнуваше црвените килими.
„Јас сум прилично нормален и обичен, на многу начини“, вели Стрејсенд.
Но, таа не е толку обична, Успеа да стигне од сиромашна девојка до уметничкиот Олимп – со многу труд и уште повеќе талент.
„Смешна девојка“ наместо Шекспир
Барбра Стрејсенд е родена на 24 април 1942 година во њујоршката населба Бруклин. Нејзините родители биле Евреи со полско-руски корени. Нејзиниот татко починал кога таа имала само 15 месеци. Мајката, која порано била пејачка, врзува крај со крај хранејќи го малото семејство со плата на секретарка во училиштето. Најверојатно од неа го наследила својот уметнички талент.
Уште од мала сонувала за класична актерска кариера, а на 14 години почнала да посетува часови по глума. Во исто време, таа пееше во училишниот хор, а подоцна и во малите ноќни клубови.
Бидејќи бев позната како „дете од улица со добар глас“, се пријавив на натпревар за таленти“, изјави таа во една прилика за британски „Телеграф“ и додаде дека смета дека на овој начин може да си обезбеди храна пред играјќи во некоја претстава на Шекспир или Ибзен.
Победува на натпревар за таленти, а после тоа нејзината кариера полетува – не како актерка, туку како пејачка. Доби ангажмани во познати клубови, на 19 години дебитираше на Бродвеј, а две години подоцна ја доби критичката награда „Тони“ за улогата во мјузиклот „I Can Get It For You Wholesale“.
Некако во исто време излезе и нејзиниот албум кој беше награден со две Греми. Мјузиклот „Funny Girl“ го носи конечниот пробив. Тоа е приказна за еврејската комичарка Фани Брис, која во 1910 година станува ѕвезда на Бродвеј и покрај тоа што сите го предвидувале нејзиниот пад, бидејќи ја сметале за грдо пајче. Се чини дека улогата е скроена по мерка на Барбра.
Кариера во Холивуд
Мјузиклот се снимаше во Холивуд, а во 1968 година тогашната 25-годишна девојка го доби Оскар за најдобра женска улога. Тоа беше нејзиното прво појавување на големите екрани. Следни се филмовите како „Зошто татко ти те остава на мира“? (What’s Up, Doc? 1972), „The Girl I Loved“ (Way We Were, 1973), „A Star Is Born“ (1976) или „Meet the Little Fockers“ (Little Fockers, 2010) и тие покажуваат целиот опсег на нејзиниот актерски талент, од улоги во комедии до потресни драми.
Нејзини филмски партнери се Омар Шариф, Ив Монтан, Сидни Поатје-Поатје, Ник Нолте, Дастин Хофман, Роберт де Ниро. Но, она што таа рече дека најмногу уживала се филмовите со Роберт Редфорд:
„Никогаш не знаевме што точно ќе направи некој од нас. Внимателно се гледавме и се интересиравме еден за друг. Мислам дека и публиката го забележа тоа“, вели Барбара.
Но, Стрејсенд во своите мемоари вели дека тој не бил нејзин тип. Никогаш не сакала руса коса и сини очи – иако мислела дека Редфорд е добар
„Убава вилица, одлични заби“, пишува таа во својата книга.
Се прикажуваше во кината во 1983 година „Jentl“, првиот филм во кој таа се појавува како продуцент, режисер, главна актерка и пејачка – сите во едно.
Станува збор за еврејка која сака да го проучува Талмудот. Бидејќи тоа е забрането за жени, таа се маскира во маж, а потоа посетува јешива, верско училиште.
„Не сакам да се фалам“, им рече таа на новинарите тогаш, „но Стивен Спилберг за филмот рече дека би сакал да го критикува, но дека мисли дека по „Граѓанинот Кејн“ нема подобар филм. “, „Џентл“ на крајот доби Оскар за најдобра филмска партитура.
Друг филм во режија на Барбра Стрејсенд, Господарот на плимата и осеката (1991), во кој исто така глуми нејзиниот син Џејсон Гулд, исто така беше пофален и номиниран за седум награди Оскар.
„Глас како течни дијаманти“
Во повеќето нејзини филмови Барбра пее. И како пее.
Му благодарам на Бога што ми даде добар глас“, рече таа еднаш.
Кога во 2015 година, тогашниот американски претседател Барак Обама и го додели Претседателскиот медал на слободата, една од најважните цивилни награди во САД, тој рече дека Стрејсенд има „глас како течни дијаманти“.
Многу од нејзините песни како „Woman In Love“, „The Way We Were“, „A Star Is Born“ или „Guilty“ одамна станаа евергрин.
Но, Барбра Стрејсенд не е само талентирана пејачка, таа е и општествено активна: таа ја поддржува заштитата на животната средина и женските иницијативи и е политички вклучена во нив.
Горда на своето еврејско наследство
Како Еврејка, таа се чувствува особено поврзана со Израел. За неа, таа земја е „блескав светилник на надеж во светот, место за опстанок за Евреите ширум светот“, изјави таа за новинарите во 2013 година во Тел Авив, на 90-тиот роденден на тогашниот премиер Шимон Перес.
Таа во мај годинава ја доби наградата „Битие“ која се доделува на еврејски личности кои даваат значаен придонес за човештвото и кои се инспирација за следната генерација на еврејскиот народ.
Стрејсенд изрази благодарност, велејќи:
„Многу сум горд на моето еврејско наследство. И секогаш сум трогнат од еврејската традиција на Тикун Олам, која има за цел да го направи светот подобро место. Се надевам дека ќе им се придружам на другите и ќе успеам да ги инспирирам во изградбата на подобар свет“.
Таа го донираше паричниот дел од наградата од еден милион долари на непрофитни организации, вклучително и онаа што обезбедува хуманитарна помош за граѓаните на Украина. Зашто, како што напиша во твитот ден по руската инвазија на Украина, нејзините баба и дедо по татко се од Украина. А Путиновата пропаганда за „деназификација“ на Украина е лага на векот, изјави Барбра Стрејсенд.
А фактот дека војната беснее на Блискиот Исток, таа го коментираше со следните зборови:
„Срцето ми го крши целото страдање на невините цивили во Израел, Палестина и Украина. Тероризмот не смее да триумфира“.
