За кучињата одамна важи правилото дека се најдобри пријатели на човекот, а не е редок случај кучињата да станат вистински херои кога ќе почувствуваат дека животот на нивните сопственици е во опасност. Токму таков херој стана Биглот Тоби. Ракот на дојката во почетна фаза и „нашмркал“ на сопственичката Сања.
„Убеден сум дека никогаш немаше да го почувствувам туморот да не беше Тоби. И кој знае кога ќе го откриев на прво место, бидејќи се чувствував добро и бев полна со енергија“, ја започнува својата необична животна приказна Сања Величковиќ (45) од Крагуевац.
Денес, две и пол години по операцијата, Сања се чувствува добро, туморот е „фатен“ во почетната фаза, а нејзиното лекување заврши со операција, без дополнителна хемотерапија и зрачење, пишува „Нова.рс“.
Со насмевка на лицето и без навестување на двоумење, Сања тврди дека животот му го должи на Тоби, кој, како што вели, со своето необично однесување бил упорен да и кажува дека нешто не е во ред.
Ова куче херој влезе во животот на Сања на ист начин како што другите кучиња доаѓаат во семејства со деца. Таа и нејзиниот сопруг му купиле домашно милениче на своето дете, но Тоби, како што вели, најмногу се врзал за неа дури и како кученце.
Љубовта е толку голема, опишува тој, што кога таа ќе влезе во станот, за Тоби „не постои никој друг“.
Меѓутоа, неговата ненадејна промена и необичното однесување, кое подоцна се покажало како судбоносно, на почетокот ја загрижило и исплашило оваа млада жена.
„Гледав филм, а тој ја стави главата на моите гради и почна да кука, што никогаш порано не го правел. Цело време кука и тоа продолжува. Така, една вечер, па повторно следната. Мислев дека сака да се гали, но не престана дури и откако беше галена. Не знаев што е со него и сакав да го оттурнам од мене, но потоа почна да рже. Првиот пат кога ми ги разголи забите и воопшто не ми беше удобно, дури и малку се исплашив, бидејќи тоа не го очекував“, се сеќава Сања.
Таа додава дека во тој момент не можела да го препознае своето куче, бидејќи по природа е гушкачко и разиграно. Тој опишува дека неговото необично однесување продолжило додека почнал да се врти во кругови.
, сакав да видам што не е со него, се спуштив, а тој со опашот ме удри силно во левата града. Се обидов да го смирам, а потоа уште посилно ме удри со муцката на истото место. Толку ме болеше што морав да издржам. Во тој момент почувствував нешто со големина на грав“, раскажува Сања како го открила туморот.
Тоби продолжи да ја „чува“ Сања и по операцијата
За оваа млада жена и мајка животот се преврте наопаку за неколку секунди. По откривањето на загрижувачкиот јазол, не чекала ниту ден, веднаш отишла на дијагностика, а откако ги потврдила најмрачните сомнежи следел шок. При прегледот откриени се дури три промени, од кои две малигни, а третата преканцерозна.
За среќа, туморот бил во рана фаза, па Сања избегнувала агресивни терапии, а третманот завршил со операција. Тогаш, вели таа, станала свесна дека Тоби и ја „спасил главата“.
„По операцијата не ме остави. Додека лежев, неговата глава секогаш беше или на моето рамо или на мојот стомак. Не пушташе никого до креветот, дури ни моето дете. Потоа меѓу нас се разви посебна врска и повеќе не можам да си го замислам животот без него“, искрена е Сања.
Оттогаш, вели, Тоби го носи секаде со себе, па годинава при изборот на одмор единствен услов бил сместувањето да биде „пет пријателски“, без да праша колку чини или колку е оддалечено.
Прочитајте повеќе на Nova.rs.
