Времето поминато на екранот не ги влошува односите меѓу децата и родителите, велат истражувачите. Всушност, ова се само одвлекување на вниманието воопшто.
Истражувачите од Швајцарија го анализираа она што тие го нарекуваат „техноференца“ – одвлекување на вниманието предизвикано од дигиталните уреди – за да откријат дали одвлекувањето на вниманието од други извори освен телефоните всушност е исто толку штетно за односите родител-дете.
Она што го открија е дека изворот на одвлекување на вниманието на крајот не бил важен. Децата само го сакаа неподеленото внимание на нивните родители. Кога не го сфатиле, без разлика дали родителот гледал во телефонот или правел некоја друга недигитална активност, врската страдала на сличен начин.
„Во оваа студија покажуваме дека кога родителите се расеани, квалитетот и квантитетот на интеракцијата родител-дете се влошува во споредба со ситуации кога родителите не се расеани“, рече Невена Димитрова, водечки автор на студијата и истражувач на Универзитетот за применети. Науки и уметности на Западна Швајцарија. „Ова беше без разлика дали одвлекувањето на вниманието доаѓа од дигитална или недигитална активност.
За студијата, објавена во вторникот во списанието Frontiers in Child and Adolescent Psychiatry, научниците тестирале 50 пара родители и деца поделени во три групи.
Во првата група, од родителите било побарано да си играат со своите деца (кои во просек имале 22 месеци) 10 минути. Во втората група, на родителите им било кажано да си играат со своите деца, но по пет минути им бил даден хартиен прашалник.
Во третата група, родителите го добиле истиот прашалник, но го пополнувале на таблет. На „расеаните“ групи им беше наложено да продолжат да се обидуваат да си играат со своите деца додека го пополнуваат прашалникот.
Резултатите покажале дека децата кои биле дел од „нарушените“ групи покажале пониски нивоа на социјална вклученост кон нивните родители, а родителите биле помалку чувствителни на комуникациските сигнали на нивните деца.
Сепак, „техноференцијата“ – родителите користат таблет наместо хартија и молив – не направи разлика.
„Го толкуваме ова откритие – кое исто така не изненади – како можност екраните да се толку сеприсутни денес што малите деца можеби се навикнуваат на реалноста да ги гледаат нивните родители како користат екрани“, рече Димитрова.
Истражувачите велат дека најдобрите видови на интеракции меѓу родителите и децата се оние кои се целосно непрекинати. Тие укажуваат и на „морална паника“ за употребата на екраните, што, како што велат, е донекаде неоправдано, пишува Њујорк пост.
Гледаме дека екраните сами по себе не се штетни за квалитетот на интеракцијата родител-дете“, објасни Димитрова. „Наместо тоа, се чини дека негативното влијание врз комуникацијата родител-дете се должи на тоа што родителот не е целосно вклучен во интеракцијата.
