Научниците идентификуваа ДНК стара два милиони години, најстарата досега, во седиментот од леденото доба на Гренланд, што отвора ново поглавје во палеогенетиката.
Најстарата ДНК некогаш секвенционирана открива како изгледал Арктикот пред два милиони години кога бил потопло. „Ја пробиваме бариерата на она што мислевме дека можеме да го постигнеме во однос на генетските студии“, рече Микел Винтер Педерсен, коавтор на новата студија објавена во научното списание Nature, во средата. „Долго време се мислеше дека еден милион години е граница на опстанок на ДНК, но сега сме двојно постари“, изјави тој за АФП.
Научниците пронајдоа фрагменти од ДНК во седиментот од најсеверниот дел на Гренланд, изјави предавач на Универзитетот во Копенхаген. Фрагментите „доаѓаат од средина што денес не ја гледаме никаде на Земјата“, додаде тој. Замрзната во оддалечена ненаселена област, ДНК беше многу добро зачувана.
Новата технологија им овозможи на научниците да утврдат дека 41 фрагмент се повеќе од милион години постари од најстарата позната ДНК на сибирски мамут. Тие прво требаше да утврдат дали има ДНК скриена во глината и кварцот, а потоа да видат дали може да се отстрани од седиментот за да се проучи.
Употребениот метод „обезбедува фундаментално разбирање за тоа зошто минералите или седиментите можат да ја зачуваат ДНК“, рече Карина Сенд, која го предводи геобиолошкиот тим на Универзитетот во Копенхаген и учествуваше во студијата. „Тоа е Пандорината кутија што допрва треба да ја отвориме“, додаде таа.
Приспособливост на видовите
„Реките што течеа низ околината транспортираа минерали и органски материјал во морската средина и таму беа депонирани овие копнени седименти“, рече Винтер Педерсен. Потоа, во одреден момент пред околу два милиони години, „оваа копнена маса под вода се подигна и стана дел од северен Гренланд“, објасни тој.
Денес, областа е арктичка пустина каде веќе се откриени различни видови на наоѓалишта, вклучувајќи фосили од растенија и инсекти кои се зачувани во одлична состојба. Но, научниците не се обиделе да направат ДНК на фосилите, а многу малку се знае за присуството на животни во тоа време.
Истражувачкиот тим, кој започна со работа во 2006 година, сега овозможи да се добие увид во тоа како изгледал регионот пред два милиони години. „Имавме оваа шумска средина со мастодони, ирваси и зајаци кои трчаат наоколу заедно со многу различни растителни видови“, рече Винтер Педерсен. Тие пронајдоа 102 различни видови растенија.
Присуството на мастодони беше особено забележливо, додаде тој, бидејќи тие никогаш порано не биле пронајдени толку северно. Откритието, исто така, им даде на истражувачите повеќе информации за приспособливоста на видот. Пред два милиони години, Гренланд имаше температури од 11 до 17 степени повисоки од денешните. „Не гледаме ваква средина, оваа мешавина на видови никаде на Земјата денес“, рече Винтер Педерсен.
„Пластичноста на видовите, начинот на кој видовите всушност можат да се прилагодат на различни типови клима, може да биде различен од она што претходно го мислевме. И очигледно тоа не тера да бараме понови и постари локации“. „Постојат неколку различни локалитети ширум светот кои всушност имаат геолошки наоѓалишта кои се враќаат толку далеку. И уште подалеку“, додаде Винтер Педерсен.
