Кога јадеме храна контаминирана со потенцијално штетни бактерии, повраќањето е клучен начин на кој нашето тело ги исфрла токсините. Со цел подобро да се запознаат со процесот, тим од научници го истакна овој процес кај лабораториски глувци.Чудно, но вистинито, глувците всушност не повраќаат. Веројатно затоа што, во споредба со големината на нивното тело, хранопроводникот им е премногу долг, додека нивните езофагеални мускули се премногу слаби за да поддржат повраќање. Меѓутоа, глувците „крваат“ и имаат мачнини, што е добар биолошки знак дека се отруени од храна.
„Невралниот механизам на повраќање е сличен на оној на гадење и грчење“, вели невробиологот Пенг Као од Националниот институт за биолошки науки во Пекинг.
„Во овој експеримент, ние успешно изградивме матрица за проучување на мачнината предизвикана од токсини кај глувците, и преку која можеме да ги истражиме одбранбените реакции на мозокот на токсините на молекуларно и клеточно ниво кај луѓето.
За да го проучат процесот, научниците им дадоа на глувците примерок од бактериски токсини кои се пренесуваат преку храната кои предизвикуваат труење со храна кај луѓето. Научниот тим забележал невообичаено широк отвор на устата кај животните, како и контракции на дијафрагмата и стомачните мускули. Сличен процес гледаме и кај кучињата кога повраќаат.
Научниците забележале дека бактериите со навлегувањето во цревата го активираат невротрансмитерот серотонин, кој потоа ги стимулира хемиските процеси кои испраќаат порака долж пневмогастричниот нерв, кој, меѓу другото, ја контролира работата на фаринксот, гркланот и органите за варење, до посебни клетки во мозочното стебло наречени Tac1+DVC неврони.
Кога истражувачите вештачки ги деактивирале овие неврони, повраќањето се намалило. Истото се случи со гадење предизвикано од доксорубицин, вообичаен лек за хемотерапија. Кога Tac1+DVC невроните биле исклучени или производството на серотонин било запрено, глувците „повраќале“ многу помалку во споредба со контролната група.
„Оваа студија ни помага подобро да ги разбереме молекуларните и клеточните механизми на гадење и повраќање, што подоцна ќе ни помогне да развиеме подобри лекови“, вели Као.Истражувачите открија дека цревните ткива се составени од таканаречените ентерохромафински клетки, кои се одговорни за ослободување на серотонин во цревата, а идните студии ќе се обидат да истражат како токсините комуницираат со овие клетки и како нивните интеракции го поттикнуваат процесот на повраќање.
Детална студија треба да ги научи научниците повеќе за процесите што се случуваат кога ќе добиеме труење со храна или зошто повраќаме кога примаме хемотерапија. Тековните резултати од студијата сугерираат дека нашето тело го произведува истиот одговор на труење со храна како и при примањето хемотерапија.
Ова истражување би можело да ги наведе научниците да најдат подобри лекови против гадење за луѓето кои се подложени на хемотерапија, што ќе им овозможи на лековите за тумор да ја завршат својата работа со помалку непријатни несакани ефекти.
Сепак, ова не е единствената причина зошто научниците ги спроведуваат овие студии. Имено, покрај бактериите кои се пренесуваат преку храната, луѓето се среќаваат и со многу патогени, а нашето тело е опремено со слични механизми да ги исфрли и нив. Така, кашлицата е обид на телото да го отстрани, на пример, коронавирусот. „Тоа е ново и возбудливо поле на истражување за тоа како мозокот го чувствува присуството на патогени и предизвикува одговори за да се ослободи од нив.
