Претседателот на Србија, Александар Вучиќ, ја продолжува кампањата против Германија со тврдењето дека германските фондации Хајнрих Бел и Фридрих Ебарт прават се за да ја соборат коалицијата Србија утре од власт.
Неговите изјави имаат за цел полека да ја нормализираат, на манир на Путин, идејата дека секоја помош од меѓународните организации во демократизацијата на Србија е еднаква на предавничко дејствување и уништување на државата, додека сосема е јасно дека тој ја поистоветува државата со себе. на добриот начин на сите популистички автократи.
Вака соговорниците на Данас ја коментираат изјавата на претседателот на државата Александар Вучиќ дадена за време на гостувањето во Чирилица на ТВ Хепа, каде ја критикуваше работата и на Анален Бербок, министерката за надворешни работи на Германија. како акциите на германските фондации Хајнрих Бел и Фридрих Ебарт, кои, како што рече, даваат се од себе за да ја соборат српската коалиција утре од власт.
„Ја „прочитав“ таа изјава како продолжение на кампањата против Германија, силно манифестирана во подготовките за усвојување на Резолуцијата на Генералното собрание на ОН за Сребреница, чиј предлагач беше Германија“, Бранка Латиновиќ, потпретседател на Форум за меѓународни односи во Србија, изјави за Данас.
Таа потсетува дека ова не е прва ваква критика, туку дека Вучиќ, пред гласањето во Њујорк, најавил дека Србија ќе биде коспонзор на Резолуцијата што Русија планира да ја поднесе во врска со германскиот геноцид врз рускиот и советскиот народ за време на Втората светска војна.
„Ние сме на добар пат активно да се приклучиме на кампањата на рускиот блок против Германија. И не само тоа, со својот говор во Руската куќа, Вучиќ несомнено застана на страната на руското толкување на она што претставува ревизија на придонесот на Црвената армија во поразот на фашизмот и победата извојувана во Втората светска војна. Притоа, се „заборава“ дека Втората светска војна се водела на повеќе фронтови – на африканскиот фронт и особено на оној на Пацификот, каде што другите сојузнички сили дале значително поголем придонес од СССР. Истовремено, самата Србија мора да ја врати културата на сеќавање на партизанските борби во самата Србија во поразот на фашизмот во Втората светска војна. Покрај тоа, Србија е единствената од поранешните југословенски републики што не го слави Денот на востанието“, забележува соговорникот на Данас.
Според неа, втората причина зошто претседателот на Србија напаѓа две германски фондации, обвинувајќи ги дека имаат за цел да ги уништат, треба да се гледа како дел од кампањата што ја започнаа членовите на Движењето на социјалистите во Собранието, коалициските партнери. на СНС, за Србија да го следи примерот на Русија и Грузија, го донесе Законот за странски агенти.
„Странските фондации, чии корисници, сигурен сум, беа и членови на СНС преку учество во различни програми за обука, примање донации од различни видови, и помогнаа на Србија да се приближи до европските стандарди во различни области преку различни форми. Во исто време, се чини дека нема доволно долгорочно размислување за тоа каква би можела да биде реакцијата на Германија или ЕУ на сето ова. Тоа што следната недела се избори за Европскиот парламент, а потоа и за новата Европска комисија, не значи дека таквите изјави ќе бидат заборавени“, забележува Латиновиќ.
Вујовиќ: Германците се практични и ја гледаат опасноста што ја создава Вучиќ во регионот
Небојша Вујовиќ, поранешен амбасадор, критиките на Вучиќ за две германски фондации ги смета за дополнително засилување на неговите кавги со Германците, што носи нови неволји не само за него, туку и за сите нас.
„Вучиќ ги загрозува виталните национални интереси на Србија со повторно впуштање во конфликти со силните меѓународни актери како што се почитуваните германски фондации Хајнрих Бел и Фридрих Ебарт. Тие имаат големо влијание врз креирањето на германската надворешна политика и се во удобна позиција да играат голема мачка-тигар и глушец во конфликтот со Вучиќ“, оценува Вујовиќ.
Според него, Вучиќ едноставно нема концепција или стратегија како да се позиционира кон најсилната држава во ЕУ по заминувањето на Ангела Меркел.
„Тоа чини пари, а цената ќе се зголеми. Единствената придобивка е надежта дека германското сечило ќе биде свртено повеќе кон него и неговиот автократски режим, отколку кон демократската опозиција. Германците се практични и ја гледаат опасноста што Вучиќ ја создава во регионот како слон во продавница за порцелан. Вучиќ го залепи знамето на ничија земја во срцето на Србија, што во сегашните геополитички услови е целосен пораз, бидејќи не ја усогласи српската политика со ЕУ кон Русија. Милошевиќ не видел пад на еден берлински ѕид, а околу Вучиќ се рушат многу ѕидови и мостови, но тој сепак е Данга, слеп водач“, забележува поранешниот амбасадор.
Стојковиќ: Секоја помош за демократизација е еднаква на предавство
Билјана Стојковиќ, копретседател на партијата Зајдено, смета дека е сосема јасно дека секоја работа за демократизација на општеството и државата Србија е голема опасност за владата на Александар Вучиќ. Тој, вели, знае да владее освен се предава според сопствени правила, кои нужно повлекуваат лишување од човекови права и слободи, со цел да се формира автократски апсолутизам.
„Зошто Вучиќ отворено не кажува кој е неговиот проблем со присуството на фондациите Хајнрих Бел и Фридрих Ебарт во Србија? Едноставно е – секој што дејствува против пропагандни манипулации, морално, образовно и економско осиромашување на граѓаните, промовирање насилство и севкупно уништување на општеството и државата, е негов смртен непријател. Неговите изјави имаат за цел полека да ја нормализираат, на манир на Путин, идејата дека секоја помош од меѓународните организации во демократизацијата на Србија е еднаква на предавничко дејствување и уништување на државата, додека сосема е јасно дека тој ја поистоветува државата со себе. на добриот начин на сите популистички автократи.“ истакнува Стојковиќ.
Мовсесијан: Измислување надворешен непријател како изговор за лична неспособност
Арис Мовсесијан, потпретседателот на ПСЖ, смета дека Вучиќ очигледно сака да ја прошири својата радикална ксенофобија на цела Србија. И, како што вели, измислување надворешен непријател, изговор џ.р. за лична неспособност.
Според него, ова е фрлање прашина во очите на граѓаните, за да се скрие ненормалното богатење на неговите партнери.
„Вучиќ, како и секој диктатор, мисли дека е од Бога даден и дека секој што мисли поинаку од него е непријател на Србија, со која тој во својата глава се поистоветуваше. Впрочем, кукавицата Вучиќ по една деценија седење на две столчиња оправдано се плаши од гравитацијата“, заклучува Мовсесијан.
Лопандиќ: Критиките на Вучиќ се невообичаени
За дипломатот Душко Лопандиќ, критиките на Вучиќ кон германските фондации се невообичаена изјава, особено што доаѓа од претставник на партија која добила и добива многу голема поддршка од германската фондација Конрад Аденауер и која добива големи суми средства од европските земји, кои вклучува германска билатерална развојна и друга помош преку ЕУ.
„Природно е германските фондации кои се поврзани со партиите на СПД, либералите, зелените итн. поддржуваат идеолошки слични партии. Иако не сум сигурен, кога станува збор за владејачката партија, дека нејзината авторитарна и недемократска политика и практика во Србија е генерално во согласност со основните демократски принципи на ЦДУ или на другите членови на групата ЕПП“, смета Лопандиќ. кој е и претседател на Форумот за меѓународни односи.
Цвејиќ: Вовед во сценариото на задушување на слободите
Слободан Цвејиќ, пратеник на партијата „Српски центар“, објаснува дека фондациите Фридрих Еберт (основана од германските социјалдемократи) и Хајнрих Бел (основана од германските зелени) биле во Србија, но и во десетици други земји во Европа и во светот, веќе 30 години, и да реализираат и помагаат програми за зголемување на социјалната правда, намалување на сиромаштијата, заштита на животната средина, родова еднаквост, вклученост на младите итн.
„Само власта која ги развива споменатите проблеми и ги гази сите вредности на демократијата, правдата, инклузивноста, што СНС и СПС ги прават повеќе од 30 години, може да тврди дека ја уништува. Проблемот е што секое негување на различности, критичко размислување и социјален ангажман е ризик за едноумна, тоталитарна политика. Нашето стравување е оправдано дека ваквото јавно означување на овие две фондации претставува вовед во сценариото на задушување на слободите што го следиме деновиве во Грузија и кое за многу кратко време може да доведе до белорускиизација на нашата земја. Затоа веќе во оваа фаза ваквата изјава треба да се разоткрие и најостро да се критикува“, заклучува Цвејиќ.
