Напредните вселенски цивилизации можеби патуваат низ вселената со свои ѕвезди, според белгиски истражувач. Можеби веќе забележавме еден.
Кога размислуваме за вселенски патувања, најчесто мислиме на ракети и вселенски бродови како што гледаме во научно-фантастични филмови или стрипови.
Како по правило, овие пловни објекти имаат и некаков погон што им овозможува да се движат низ меѓуѕвездениот простор со екстремно големи брзини, понекогаш дури и надминувајќи ја брзината на светлината, или да „скокаат“ низ вселената користејќи вселенски црви, црни дупки и други хипотетички или дури и сосема измислени начини.
Човечката цивилизација можеби сè уште е со векови далеку од меѓуѕвезденото патување. Ова не е причина поради која не можеме да размислуваме за начини. Една од (моментално технолошки неостварливите) можности е да се патува низ вселената со цела планета или дури и Сончевиот систем. Ние всушност веќе го правиме ова – природата се погрижи за тоа – но сè уште не знаеме и не сме во состојба да влијаеме на ова патување, па дури и да го „пилотираме“ едното или другото.
Но, можеби некоја напредна вселенска цивилизација може и знае како да го направи тоа – доколку постои, се разбира. Со оваа можност се занимава и Клемент Видал, филозоф и истражувач на Универзитетот „Врије“ во Брисел во напис објавен на порталот arxiv.org.
Зошто технолошки напредните цивилизации воопшто би се решиле да направат такво патување? Може да има многу причини, пишува Видал. Можеби претстојната супернова треба да се избегне. Можеби тие треба да бараат нови природни ресурси. Или едноставно би сакале да го истражуваат просторот.
Најдобри кандидати се бинарните системи
Така, Видал предлага начин на кој вонземските цивилизации би можеле да тргнат на планирано патување низ вселената заедно со нивната ѕвезда.
Повеќето од ѕвездите што ги гледаме не се изолирани, туку припаѓаат на двојни (или бинарни) системи – односно оние каде што две ѕвезди орбитираат една околу друга. Според Видал, овие системи би биле најпогодни за патување низ пространствата на вселената.
„Бинарните системи имаат многу предности во споредба со единечните ѕвезди“, напиша Видал во својот труд, кој сè уште не е рецензиран или објавен во научно списание. Ѕвездата што ја придружува мајката ѕвезда на цивилизацијата би можела да послужи како еден вид „мотор“. Ако оваа ѕвезда би можела некако да биде насочена да зрачи или испарува само во една насока, би можела да ги напојува и придружничката и матичната ѕвезда, кои се гравитациски врзани, а со нив, се разбира, и сите планети кои припаѓаат на нивниот систем. Двоен систем со пулсар од милисекунда и придружник со многу мала маса може да биде особено ветувачки.
Вонземските цивилизации, сепак, ќе треба да најдат начин да исфрлат материјал од ѕвездата. Видал сугерира дека тоа може да се постигне со асиметрични магнетни полиња или уред кој предизвикува нерамномерно загревање на површината на ѕвездата. Без разлика на методот, целта би била ѕвездата да исфрли повеќе материјал во една насока отколку во другата насока. Ова би создало потисна сила што би го турнала двојниот систем во спротивна насока, објасни Видал.
Во својот труд, тој користел модел кој вклучува неутронска ѕвезда со ѕвезда со мала маса која тесно ја опкружува. Оваа конфигурација овозможува максимална флексибилност во насочувањето и забрзувањето.
Ако некоја цивилизација постави таков уред на или во близина на неутронска ѕвезда, каде што силната гравитација обезбедува извор на енергија, системот би можел да се насочи да го вклучи и исклучи уредот во вистински моменти. На пример: ако уредот требаше да се активира само во точно дефиниран дел од орбитата, системот ќе биде насочен во една насока. Ако уредот бил оставен долго време активиран, насоката на движење може да се прилагоди во која било насока долж орбиталната рамнина. Сепак, ѕвездениот систем би можел да биде насочен и во нови насоки, неконзистентни со орбитата, смета и Видал и нуди решение и за ова.
Двајца „кандидати“ меѓу супербрзите ѕвезди кои заслужуваат внимание
Се разбира, таквите решенија во моментов се недостижни со нашата технологија.
Астрономите веќе истражувале дали вонземјаните би можеле да бидат причина за таканаречените хипербрзи ѕвезди кои се движат низ вселената – објавивме и за откривање на една таква – но моментално познатите кандидати не покажуваат никакви знаци на вештачко влијание, пишува порталот Live Science.
Изненадувачки, сепак, навистина постојат системи во универзумот кои одговараат на својствата што Видал ги предвидува во својата статија сепак, неодамнешните студии покажаа невообичаено забрзување на системот што отстапува од очекуваните вредности според моделите на галактичкиот потенцијал. Ова забрзување е премногу големо за да се објасни со познати галактички ефекти, што укажува на можноста за трето тело во системот или блиска средба со друга ѕвезда, напишаа истражувачите во исто така нецензурирана студија.
Сепак, Видал ја спомна и во неговата. И иако е малку веројатно дека брзината или забрзувањето на споменатите ѕвезди би биле резултат на вселенската технологија, според заклучоците на Видал, тие вредат понатамошно истражување – барем додека постојат.
