Американските научници од Универзитетот во Мичиген открија бран на активност во мозокот на две лица кои умираат, феномен сличен на скокови во мозочната активност забележана порано кај животни чии срца престанале да чукаат.
Снимањето на тие последни скапоцени моменти е толку ретко што немаме поим што се случува во мозокот во тие моменти, пишува Science Alert.
Дури минатата година научниците за прв пат дојдоа до зачудувачки детали со снимање на мозочните бранови на личност која умира. Тие снимиле скок во еден посебен вид мозочна активност, т.н гама бранови, заедно со промените во другите фреквенции.
Оваа нова студија известува за сличен наплив на краткотрајна гама активност кај двајца од четворица пациенти кои биле симнати од апарати за одржување.
Од 2013 година, неврологот Џимо Борџигин и неговите колеги бараат сличности во човечкиот мозок што умира со она што го пронашле кај стаорци по индуциран срцев удар. Тие веруваа дека забележаните кратки блесоци на мозочната активност, кои беа многу над нивото на состојбата на будење на животните, може да бидат биолошки осцилации на искуствата блиску до смртта пријавени од многу преживеани од срцев удар.
„Овие наоди не поттикнаа да ја истражиме невролошката активност на мозокот кај пациентите кои умираат пред и по повлекувањето на вентилаторната поддршка“, пишуваат Борџигин и неговите колеги во нивниот нов труд.
Тимот од Академскиот медицински центар на Универзитетот во Мичиген ја прегледа евиденцијата на пациенти кои починале на одделот за интензивна нега од 2014 година. Кај двајца од четворицата коматизирани пациенти кои ги идентификувале, кои починале додека лекарите сè уште ги следеле по срцев удар или крварење во мозокот, електроенцефалографските (ЕЕГ) скенови откриле остар излив на гама бранови во еден дел од мозокот кој потоа се проширил низ двата хемисфери.
Експертите утврдиле дека не се работи за последици од напад. Поради оваа причина, научниците веруваат дека тоа би можело да биде можен маркер за свесноста за нашата околина. Почетниот бран на гама бранови беше лоциран во областа на мозокот што се смета за „жешка зона“ на таканаречените нервни остатоци од свеста.
Слична активност е забележана кај луѓе кои сонуваат и кај пациенти со напади кои пријавиле дека имаат халуцинации и искуства надвор од телото.
Неодамнешниот преглед опишува како оваа „жешка зона“ на потенцијалната свест ги вклучува сензорните области на мозокот, што може да објасни зошто искуствата блиску до смртта што ги известуваат луѓето се толку живописни.
Сепак, прегледот посочува дека иако научниците се приближиле до некои потенцијални маркери на свеста, никој не е сигурен дека тоа е токму тоа. Ниту еден од пациентите не преживеал да каже што можеби виделе, почувствувале или доживеале на работ на смртта, па дури и тогаш, поврзувањето на искри на мозочна активност со субјективното искуство на една личност остава многу простор за двосмисленост.
Не сите научници се убедени дека искуствата надвор од телото се поврзани со некоја краткотрајна средба со самата смрт. Некои веруваат дека тоа би можело да биде невролошка реакција на недостатокот на кислород во мозокот.
„Не можеме да ја исклучиме можноста дека изливот на гама бранови е знак за патолошки процес кој е единствен за фазата на умирање и не е поврзан со свесното процесирање“, потврдуваат Борџигин и неговите колеги во нивната студија.
Сепак, тие се надеваат – како и сите ние – дека со секој снимен случај, би можеле да научиме малку повеќе за последните моменти од животот и свеста.
