Во тоа време, кога уште бев дете и кога навистина верував во заканите дека ќе ми порасне опашка ако пијам кафе, па само љубопитно ѕиркав во филџаните на другарките на баба ми, ми беше чудно и нејасно кога меѓусебе зборуваа и судеа за тоа колку е добро или не кафето што го пијат, односно, дали станува збор за чисто кафе или кафе со наут.
А она кога баба ми ќе се пофалеше дека некоја пријателка ѝ донела сто грама чисто кафе, звучеше како најголема пофалба, како најдобра работа на светот.
Не се сеќавам кога го испив првото кафе. Веројатно воведот во тој чин бил најпрвин прстот брцнат во кафе, потоа неколку украдени голтки од шолјата на баба ми (бидејќи со годините се намалуваше и стравот од опашката). Знам само дека набрзо станав свесна за тоа што значи чисто кафе, а што кафе со наут.
Повеќе за ова на „Арт кујна“.
