Коста Кецмановиќ, кој на крајот на јули ќе наполни 15 години, нема емоции, не се кае, е целосно рамнодушен што на 3 мај минатата година уби девет другари и училишен чувар во училиште, покажале резултатите од вештачењето, дознава Република.рс,
Вештаците кои се сретнале и разговарале биле шокирани. Коста Кецмановиќ личел на празна школка, во која нема ништо. Без трошка емоции, емпатија, сочувство, а камоли каење за тоа што го направил. Ваков случај, според еден од експертите, би требало да се анализира на медицински факултети.
Како што е познато, Вишиот суд во Белград нареди да се изврши невропсихијатриско вештачење на момчето како дел од граѓанската постапка, но во овој случај поради околноста на неговиот разум во моментот на делото. Судот наложи и невропсихијатриско вештачење на сите тужители во оваа граѓанска постапка, односно на членовите на семејството на убиените.
Она што е важно, велат соговорниците на порталот Република, е луѓето да разберат дека се работи за два различни процеси на вештачење.
Експертите на едно ниво ја утврдуваат општата психичка или подобро кажано психофизичка состојба на убиецот, а на второ размислуваат дали тој бил здрав во конкретната ситуација во моментот кога пукал во учениците и училишниот чувар.
Инаку, на рочиштата во постапката против родителите на Коста , Миљана и Владимир Кецмановиќ, сите сведоци, меѓу кои и училишниот психолог Лидија Макшиќ и училишниот педагог Јелена Вујичиќ, тврдеа дека не забележале ништо необично во однесувањето на момчето-убиец. . Рекоа дека наводно не се разликувал по однесувањето од другите ученици, а Макшиќ изјавила дека не видела никакви предупредувачки знаци кога го тестирала за упис во училиште.
Одговарајќи на прашањата таа изјави дека отсуствата на Коста Кецмановиќ главно се оправдуваат со медицинската оправданост на приватната клиника.
Наставничката на Коста К. Весна Б., неодамна пред Вишиот суд во Белград раскажа како момчето-убиец се однесувало од прво до петто одделение и истакна дека е шокирана од тоа што го направил, со оглед на тоа дека е соодветно дете.
– Коста беше мој ученик. Во тие четири години тој поминуваше повеќе време со мене отколку со своите родители. Беше одличен ученик, никогаш не доцнеше, работеше напорно на своите задачи и беше многу омилен во општеството. На децата им беше смешен бидејќи ги забавуваше прераскажувајќи им ги книгите што ги читал – изјави наставничката.
Исто така, таа во таа прилика објасни дека Коста бил различен по изгледот, вокабуларот и знаењето. Заедно со помалата сестра, на училиште го донела дадилка. И доаѓаше да ги земе, а понекогаш попладне доаѓаше и мајка ѝ да го земе.
-Имаше коса до рамениците. Одел во музичко училиште и глумел. Знаеше сè за сè. Тој не беше непослушен како другите момчиња. Еднаш отидовме на саем за цвеќе во близина на театарот и тој ни се јави да ни каже кој цвет е и знаеше сè за цвеќињата – раскажа учителката, а потоа додаде:
– Доаѓаше весел и не покажуваше знаци дека некој го притиска. Тој сакаше да чита. Мајка му и татко му доаѓаа на училиште и остануваа некое време. По пет минути. Тие стоеја мирни и прашуваа: „На што да внимаваме?“. Тоа беа некои ситници, но можеше да се види дека тие сериозно работат дома. Имаше многу богат речник, пред се – изјави наставничката.
