Лекарите ретко дијагностицираат некого како психопат или социопат. Најчесто користат различен термин: асоцијално растројство на личноста. Повеќето експерти веруваат дека психопатите и социопатите имаат слични карактеристики. Таквите луѓе немаат способност да разликуваат добро и лошо. Исто така, им е тешко да ги разберат чувствата на другите луѓе, а уште потешко да сочувствуваат.
Имаат ли совест?
Клучната разлика помеѓу психопат и социопат е присуството на совест, тој внатрешен глас што му кажува на личноста дали прави нешто што не треба.
Психопатот нема совест. Ако некој психопат сака да ве излаже, нема да почувствува никаква морална непријатност. Ќе ги набљудува другите и по некое време ќе се вклопи во околината за да не биде откриен.
Социопатот обично има совест, но таа е многу слабо развиена. Ќе знае дека тоа што го прави не е прифатливо и ќе чувствува одредено ниво на вина, но тоа нема да го спречи од неговиот план.
Психопатите и социопатите не можат да сочувствуваат со другите луѓе. Тие немаат способност да се стават во кожата на друга личност и да се обидат да разберат како се чувствува таа личност. Некој кој страда од ова растројство на личноста ги гледа другите луѓе како предмети што можат да ги користат за свое добро.
Тие не се секогаш насилни
Психопатите и социопатите често се прикажуваат во медиумите како насилни луѓе. Во реалноста, некој што страда од асоцијално растројство на личноста може да биде насилен, но обично не е. Наместо тоа, тој почесто користи манипулација за да го добие она што го сака.
Ладни се и секогаш се пресметуваат за да извлечат максимум од секоја ситуација, без да размислуваат премногу за тоа како се чувствуваат другите околу нив. Ако препознаете некои од овие особини кај некој близок, може да почнете да верувате дека таа личност е социопат или психопат. Меѓутоа, само затоа што некоја личност е злобна или себична, не значи дека страда од ова нарушување.
Дијагностицирање на асоцијално растројство на личноста
Не постојат лабораториски тестови за потврдување на менталните нарушувања. Ако се присутни ненадејни промени во личноста на една личност, лекарот може да препорача физички преглед, тест на крвта или скенирање на мозокот за да се утврди дали е присутно физичко нарушување. Психијатар или психолог најверојатно ќе ја анализира личноста со внимателно дизајнирани прашања за да стекне подлабоко разбирање за личноста на личноста.
Овие форми на растројство на личноста обично почнуваат да се појавуваат во адолесценцијата, кога личноста е веќе подобро формирана. Сепак, постојат случаи кога овие нарушувања може да се забележат веќе кај дете на возраст од 8 години.
Кои се причините?
Се уште не се познати точните причини. Повеќето луѓе веруваат дека тоа се должи на комбинација на услови, од тоа како личноста се справува со стресот до начинот на кој била воспитана. Родителите кои ги третираат своите деца како да се направени од стакло, можат да им всадат некои особини кои подоцна ќе доведат до нарцизам. Постои тенка линија помеѓу здравата грижа и нездравото зајакнување на егото на детето.
Но, од друга страна, игнорирањето или занемарувањето на детето исто така нема да има позитивно влијание врз развојот на неговата личност. Тогаш децата почнуваат да чувствуваат потреба да преживеат, да се грижат за себе, кога никој друг не сака.
Третман
Не постои лек, но терапијата дефинитивно може да помогне. Целта е човекот да работи на својата самодоверба и да развие пореални очекувања од другите луѓе. Не постои лек за овие нарушувања на личноста, но депресијата и анксиозноста често се присутни. Поради оваа причина често се препишуваат антидепресиви. Доколку нарцисоидна личност почне да консумира алкохол или дрога, што е многу честа појава, важно е навреме да започне со лекување на овие зависности, известуваат од Здравствениот дом.
