Дамир Кеџо загрижи многу фанови со тоа што призна дека се бори со гранично растројство на личноста. Тој отворено признал дека не може да се справи со вознемиреноста и опсесивните мисли и побарал помош во психијатрискиот оддел во болницата во Риека. Тој за Нова ТВ откри како успеал да се извлече од тој мрачен период и дали го мачеле темни мисли во најтешките моменти.
Кеџо сам отишол на забавата на Матија Цвек и добил песна.
„Па, бевме на домашна забава и тој ми пушташе некои од неговите песни и гледаше како ќе реагирам на нив. Кога ја отсвири оваа, веднаш скокнав и реков – ова е одлична песна за тебе, врв, и ми рече – еве ја, па пеј ја!“ рече Кеџо.
Дамир беше еден од фаворитите и на овогодинешната Дора со песната „Ангели и демони“, а еве ги неговите предвидувања за „Маму ШЧ“ и дали жали што не победи.
„Мислам дека оние во нивниот жанр што ги имаат веројатно беа подобри од мојата песна“, призна тој.
Животот на Кеџа изгледа прилично идилично од медиумите, па многумина беа изненадени од признанието дека боледува од гранично растројство на личноста, а тој откри што го поттикнало да побара помош во психијатрискиот оддел на КБЦ Риека.
„Цел живот имав проблеми со напади на анксиозност и чувствував дека постојано имам некакви промени во расположението кои беа многу ненадејни и дека бев многу, многу чувствителна што многу луѓе можат да кажат дека се такви. Меѓутоа, кога буквално, можам да кажам сега кога ќе погледнам назад, тоа ти го уништува животот, сфаќаш дека имаш проблем“, рече тој.
Тој веќе една година се гледал со психијатарот Тања Граховац Јуретиќ и успеал да ги земе работите за својот живот во свои раце.
„И мислам дека ова излегување беше дел од тоа затоа што цело време бев под екстремна вознемиреност и сакав да им кажам на луѓето – целосно се плашам од луѓето, целосно сум нервозен, но го третирав на различни начини. Или би пиел чаша, две вина и би отишол да пеам, но мислам дека не е така, бидејќи кога ќе почнеш со чаша две, за десет години станува шише две три четири, а јас не сум типот. на човек кој сака да живее деструктивен живот“, призна и истакна и колку е тешко да се живее под рефлекторите.
„Во текот на првата недела можеби ќе ви биде забавно што кога и да одите по улица, апсолутно сите се вртат да ве следат. По некое време ми станува ужасно заморно, но јас првенствено сакам да пеам, тоа е причината поради која живеам и тоа е еден дел од целата приказна и не ми паѓа на памет да престанам да пеам“, заклучи тој.
На Кеџа му е драго што му приоѓаат многу луѓе кои се соочуваат со истите симптоми кои некогаш го мачеле, бидејќи тоа е една од причините поради која е доволно храбар да зборува за својот проблем.
Се надеваме дека ќе допре до што е можно повеќе на кои им е потребна помош.
