Поразените полуфиналисти на Мундијалот се физички и психички исцедени, но нема дилема дека се подготвени за последниот напор за да си заминат од Катар со кренати глави, а поблиску до таа цел се поискусните „ватрени“.
Кога беше извршена ждрепката за Светското првенство во Катар, никој не ја издвои групата Ф како една од најсилните, но испадна спротивното, бидејќи двете селекции кои се натпреваруваа во неа, се пласираа во полуфиналето, Хрватска и Мароко. За нивна несреќа и на нивните навивачи, претпоследната пречка беше превисока: пред „ватрените“ застана страшната Аргентина, предводена од инспирираниот Лео Меси, додека „лавовите од Атлас“ не можеа да се носат со бранителот на титулата од Русија 2018 година, Франција. Сега им останува да се борат за утешната награда – ако неможноста да играат за „Златната божица“ носи некаква утеха – па иако и двете селекции се физички и психички исцрпени, веруваме дека ќе направат сè што е во нивна моќ за да се збогуваат од Светското првенство со кренати глави, односно со победа.
Несомнено Хрватска, а особено Мароко, ги надмина сите очекувања. Кога Хрватите се изборија за завршна претстава со „триколорите“ пред четири години, фудбалскиот свет беше изненаден. Оценката дека тимот избран од тогаш малку познатиот Златко Далиќ, човек кој својата тренерска кариера ја градеше главно во Саудиска Арабија и ОАЕ, предводен од маестралниот Лука Модриќ, без сомнение еден од најдобрите играчи кои се појавија на овие простори, го направи невозможното општоприфатено, особено што голманот Даниел Субашиќ, стоперот Ведран Чорлука и голгетерот Марио Манџукиќ веднаш се повлекоа од националниот тим (малку подоцна истото го направи и играчот од средниот ред Иван Ракитиќ). Сепак, малку подмладените „ватрени“ беа исклучително конкурентни во Катар и свесно ја жртвуваа убавината заради резултатот. Неспорно е дека имаа многу среќа, но среќата треба да се заработи, а ја заработија со огромна пожртвуваност, борбеност и тактичка зрелост.
Истото важи и за Мароко. Селекторот на првиот мундијалски полуфиналист од африканскиот континент, Валид Реграги, се одлучи за засилена, згусната одбрана и контранапади, свесен дека играњето против објективно посилни противници ќе биде фудбалско самоубиство. Се сомневаме дека наследникот на Вахид Халилхоџиќ целосно ќе отстапи од таа филозофија, но натпреварите на Светското првенство за третото место обично се малку полабави бидејќи не носат огромен притисок, а реално е дека Ашраф Хакими, Хаким Зијеч, Софијан Буфал, Јусеф Ен-Несири и соиграчите ќе имаат што да покажат и потврдат дека неслучајно се најдоа меѓу четирите најдобри на планетата.
Натпреварот за бронзениот медал ќе се одигра на стадионот „Калифа интернешнл” во Доха со почеток во 16 часот.
