Група научници препорачуваат специфично езеро во Канада да го означи почетокот на геолошката ера именувана по човекот.
Уште од училишните клупи паметиме дека има геолошки векови. Ордовикијан, тријаски, јура, креда… можеби се имиња кои сè уште одѕвонуваат во главите на некои луѓе.
Геолошките епохи се подолги периоди во историјата на Земјата, кои се разграничени со важни настани – вулкански ерупции, ледени доба, тектонски движења, изумирање видови, падови на метеорити, кои биле под влијание на различни природни сили и го промениле обликот на Земјата. Тие денес главно се одликуваат по карпите кои настанале во одреден период, како и по ископувањата на растенијата и животните кои живееле во тоа време.
Ова се епохи долги стотици милиони години и научниците ги делат на пократки периоди. Преку истражување, научниците успеале да откријат кои природни сили имале најголемо влијание врз условите на Земјата во тоа време, или што предизвика еден период да заврши и да започне друг.
Научниците веќе некое време знаат дека една од „природните сили“ која силно влијае на сликата на нашата планета е човекот.
Последново со својата активност ја менува површината, ги експлоатира природните ресурси кои се акумулирале во текот на стотици милиони години, а со тоа ја менува климата и со тоа влијае на животот на планетата. Ерата во која тоа се случува се нарекува „Антропоцен“, по грчките зборови „антропос“, што значи човек и „каинос“, што значи „нов“ или „неодамнешен“.
„Сосема е јасно дека размерите на промените се зголемија неверојатно и тоа мора да е влијание на човекот“, изјави геологот Колин Вотерс од Универзитетот во Лестер за британски Индипендент. Вотерс претседава со работната група Антропоцен, која ги подготвува препораките. „Човекот не само што влијае на Земјината сфера, туку всушност ја контролира“, вели тој.
Кога точно започна антропоценот?
Човекот има влијание врз околината уште од почетокот на своето постоење. Како резултат на нашите активности, изгледот на површината е веќе променет во минатото (поради изградба на населби, системи за наводнување и друга инфраструктура, стекнување земјоделско земјиште, рудници, сечење шуми…), имаме истребил неколку (главно животински) видови или придонел за нивно изумирање на некој друг начин, додека други се појавиле во области каде што никогаш претходно не живееле (инвазивни вонземски видови). Сепак, некако, сите овие активности немаа големо влијание до почетокот на 20 век.
Меѓутоа, од средината на минатиот век, ефектот на човековите интервенции врз природата драстично се зголеми. Со брзиот развој на технологијата, постојаното зголемување на употребата на фосилни горива, кои ја менуваат климата и атмосферата на Земјата, детонациите на нуклеарни бомби, употребата на пластика и вештачки ѓубрива, човештвото толку неизбришливо ја нападна геологијата, атмосферата и биологијата на Земјата дека научниците ја прифатиле идејата за антропоценот. За прв пат беше предложен на научна конференција пред повеќе од 20 години од покојниот нобеловец за хемија, Пол Круцен. Во децениите што следеа, тимови од научници дебатираа кога започна антропоценот и каде да бараат „референтна точка“ за да го означат неговиот почеток.
Сега, група научници препорачаа почетокот на антропоценот да се смета како една од годините помеѓу 1950 и 1954 година, кога човештвото започна нуклеарни експерименти и ги изгради првите нуклеарни реактори, а како референца да ја земе количината на плутониум во земјата. точка. Плутониумот е радиоактивен метал кој го има и во природата, но во мали количини. Во поголемите, тој се формира при нуклеарни реакции во реактори и при експлозии на атомски бомби, така што зголемените вредности на плутониум дефинитивно може да се припишат на човечката активност.
Но, се наметна прашањето каде треба да се најдат и измерат овие податоци. Така, научниците го пронајдоа езерото Крафорд во близина на Торонто, Канада, кое се покажа како идеално за мерење на човечките ефекти на планетата.
„Огромно валкано лижавче со прекрасни слоеви“
Иако езерото е плитко, не повеќе од 24 метри длабоко, секоја година во него се акумулира слој од талог, кој „собира“ податоци за трагите што ги остави човештвото преку неговите активности.
„Овие годишни слоеви ги снимаат производите од согорувањето на фосилните горива, плутониумот, промените во геохемијата, промените во микроекологијата – секакви работи што покажуваат промени во животната средина“, рече секретарот на Антропоценската работна група (AWG), д-р. Сајмон Тарнер од Универзитетскиот колеџ во Лондон.
„Јадрото на тиња на дното изгледа како огромно валкано лижавче, но ги содржи овие прекрасни седименти кои се собираат во слој секоја година“, рече тој.
Антропоценот се претпоставува дека е понатаму во нив холоценот, во кој живееме, кој започна пред приближно 11.700 години на крајот на последното ледено доба. Во исто време, се вели дека потпериодот наречен Крафордски започнал со антропоценот. Името го добило по езерото избрано како почетна точка за почетокот на Антропоценот.
Предлогот сега треба да биде одобрен од три различни групи геолози и на крајот ќе треба да биде потпишан на голема конференција следната година, пишува Индипендент.
