Калајот бил дизајниран од јапонски истражувачи кои барале идеален сооднос помеѓу течноста и пената. Мислам дека и го најдоа.
Некои пивопијци претпочитаат да има малку или без пена врз нивниот омилен пијалок. Други уживаат во тоа. Повеќето од нив имаат барем бел „кронко“ за работа.
Прелистувањето низ замрсеноста ни кажува дека пивската пена е важна. Тоа не е само од естетска гледна точка, тоа всушност му овозможува на пијачот навистина лесно да ужива во целосниот вкус на пивото. Имено, ова се развива само под пената, која ги спречува аромите да дуваат во воздухот. Од друга страна, глетката на чаша за пиво со премногу пена не е претерано привлечна, а исто така е потребно предолго пред да се смири пената, а пивото дотогаш не е ладно. Па, како да се прелива пиво, во кое односот помеѓу течноста и пената ќе биде најдобар? И колку пена е точно? Овие прашања ги сфатија сериозно јапонските истражувачи и открија дека идеалниот сооднос помеѓу течноста и пената е 7:3. Не се работи за односот на тежината, туку за количината, дури и за висината на пивскиот кафез. За да се подели висината на пивското буре на 10 дела, течноста треба да достигне седум дела, а пената три.
Кога се точи пиво од чешма, ова некако лесно се постигнува, но што е кога се точи пиво од лименка? На тоа мислеле и истражувачите, затоа дизајнирале конзерва со два прстени или јазици (но само ако сакате). Јазиците се нумерирани, затоа знаеме кој прв да го испратиме. Кога ќе го отвориме првиот прстен, капакот малку се отвора и потоа почнуваме да сипуваме. Од конзервата прво ќе излезе пена. И кога ќе достигне приближно половина од теглата, престануваме да точиме и чекаме малку да се смири. Потоа го повлекуваме вториот прстен и ја отвораме конзервата до крај и го истураме со преостанатото пиво. И идеалната врска е таму. Инаку, процесот можете да го погледнете во видеото подолу.
