Во Тирана почна самитот на Берлинскиот процес, за првпат во земја која не е членка на ЕУ. Репортер N1 известува дека во тек е седница на која се разговара за понатамошно подобрување на заедничкиот пазар. Меѓу новинарите кои известуваат од оваа средба, се вели дека Самитот всушност претставува „забивање на последниот клинец во ковчегот на уште една регионална иницијатива – Отворен Балкан“.
Нашиот известувач не потсетува дека членки на Отворениот Балкан се Србија, Северна Македонија и Албанија и дека се добива впечаток дека главните протагонисти на идејата, албанскиот премиер Еди Рама, филантропот Слекс Сорос сега зборуваат исклучиво за Берлинскиот процес. , и дека само тој зборува за предностите на Отворен Балкан претседателот на Србија Александар Вучиќ.
Инаку, Србија на средбата во Тирана ќе ја претставува Ана Брнабиќ и во рамките на започнатата седница таа веќе е на иста маса со косовскиот премиер Аљбин Курти, но не се очекува тие двајца да се сретнат. Нашиот известувач вели дека дури се очекува Курти и Брнабиќ да се обидат да избегнат дури и случајна средба во ходниците на зградата на Пирамидата каде што се одржува Самитот.
Репортер Н1 наведува и дека Берлинскиот процес е една од иницијативите за кои е навикнато многу да се зборува, но кои даваат малку конкретни резултати, но дека на последниот самит во Берлин приказната била започната од мртва точка бидејќи три договори беа потпишани кои треба да доведат до шест земји од Западен Балкан кон формирање на заеднички пазар пред тие земји да станат членки на ЕУ.
На седницата која е во тек се расправа за натамошно унапредување на заедничкиот пазар, а подоцна треба да се потпише четвртиот договор во рамките на оваа иницијатива, а тоа е оној за признавање на професионални сертификати.
Така, лиценците и дозволите издадени од одделни земји ќе важат и во другите земји од Западен Балкан.
„Со овие четири договори, оваа иницијатива, берлинскиот процес, ја презема иницијативата од отворениот Балкан“, вели репортерката N1.
Апсолутно се очекува тема на самитот да бидат разговори за настаните во Бањска, Косово на 24 септември, но од самиот почеток и доаѓањето на официјалните лица беше јасно дека главните пораки ќе бидат поврзани со конфликтот меѓу Израел. и Хамас, вели нашиот репортер убиени во повеќедеценискиот израелско-палестински конфликт. Традицијата започна во 1990-тите како начин за нивно обележување и продолжи до денес.
„Тука сме физички, но моите мисли се во Газа“
Додека кампот е под палестинска контрола, ИД редовно врши рации, апси луѓе и спроведува рации. Локалните жители изјавија за Си-Ен-Ен дека ИД дошла во неделата наутро и привела три лица. Додека 180 луѓе од Газа веќе пристигнаа во кампот, во наредните денови се очекува да пристигнат уште повеќе.
Марван Сакер рече дека колку што тој знае, неговата сопруга и осум деца го напуштиле својот дом во центарот на Газа три или четири пати во изминатата недела, но сега се вратиле.
Додека разговарал со Си-Ен-Ен, телефонот на Сакер заѕвонил неколку пати – синот му се јавувал од Газа. Го зеде повикот, но тој речиси веднаш беше исклучен, сигналот на другиот крај престана.
„Зборуваме, но ми кажуваат само половина вистина. Не сакаат повеќе да ме загрижуваат“, изјави тој за Си-Ен-Ен.
Фактот дека сопрузите и татковците се во релативната безбедност на бегалскиот камп додека жените и децата се во Газа, им тежи многу на овие мажи.
“Тоа е тешко. Сите седиме заедно и ги споделуваме нашите чувства. Сите се чувствуваме исто, сите татковци. Сите ги чувствуваме страдањата на нашите деца“, рече Сакер.
Просторот станува клаустрофобичен, а атмосферата напната. Расправиите лесно може да избијат поради прашања како што се пристап до приклучоци.
„Има луѓе во нашата група кои остануваат будни цела ноќ плачејќи“, рече Сакер. „Сите сме физички тука, но психички сме во Газа.
