Веројатно сте ја кажале оваа фраза безброј пати или сте чукнале на дрвена површина среде разговор. Како се роди идејата за магичната моќ на ваквото тропање?
Често ни се случува – зборуваме за тоа дека мислиме дека добро сме поминале на интервју за работа, на писмениот дел од испитот, љубовна средба, бременост на некоја драга роднина или надежи за иднината, а потоа застануваме и речиси возбудено тропаме на дрвен предмет со коментар „да чукнам во дрво“ или „да не слушне лошото“.
Дури откако ќе го направиме тоа, продолжуваме со разговорот.
Историја на обичајот
За жал, не се знае со сигурност кога и како се родила идејата да се тропа на дрвена површина за да се повика среќата. Според најчестите теории, тоа на некој начин е поврзано со нашите пагански предци, кои верувале дека духовите живеат во дрвјата и дека дрвјата се важен дел од религиозните обреди. Според една теорија, кога нашите предци тропале на површината на дрвото, тие ги повикувале овие духови за помош, додека според друга, овој обичај потекнува од Ирска каде паганите му се заблагодарувале на џуџето што живее во дрвјата бидејќи имале среќа во нешто.
Со текот на времето, чукањето на дрвена површина станало начин да се повика среќата или да се заблагодари за тоа, бидејќи будењето на духовите почнало да се смета за вознемирување на мртвите, што може да има спротивен ефект – несреќа.
Исто така, некои групи христијани повикале на заштита на Исус Христос на овој начин: секое дрво го симболизирало крстот на кој бил распнат.
„Чукањето во дрво“ е поврзано и со страдањата на Евреите во Шпанија во 1490 година. Имено, кога инквизицијата под водство на озлогласениот Томас Торквемада се упатила кон Евреите, тие се сокриле во синагогите кои биле направени од дрво. Единствениот начин за исплашениот бегалец да си го спаси животот и да влезе во храмот е да ја напише тајната шифра која им е позната на оние од другата страна на вратата на дрвената врата. Од таа причина, како и поради тоа што ова тропање спасило многу животи, оваа приказна ја поддржува и теоријата дека го развивме овој обичај за да ја повикаме среќата.
Зошто денес различни народи чукнуваат во дрво?
Денес, во различни земји, на дрво се чука во различни ситуации и од различни причини.
Оваа фраза е многу честа ширум светот, но не многу луѓе навистина тропаат на дрвена површина откако ќе ја кажат.
Во Иран тоа се прави кога за некого ќе се каже нешто позитивно, за да се избрка магијата.
Во Англија во дрво се чука за да се повикаат душите на помош, во Бугарија за суеверните луѓе да се заштитени од злото (но не мора да се повикуваат на среќата) – најмногу кога реагираат на лоши вести или замислуваат непријатни ситуации. Во земјите од поранешна СФРЈ најмногу чукаме во дрво кога зборуваме позитивно за нешто и не сакаме тоа да се промени, во Полска и Русија кога се зборува за нешто лошо – да се избрка можноста за тоа, или да повикаме нешто добро.
Во Италија се развило во допирање на железо (италијански: tocca ferro) откако суеверниот човек ќе види поргебник или нешто друго поврзано со смртта.
