Меморијалните споменици за геноцид во Руанда, предводени од Егис Траст и Меморијалот за геноцид во Кигали, ја поддржаа иницијативата на Меморијалниот центар во Сребреница и повикаа на усвојување на Резолуцијата за Сребреница.
„Aegis Trust и Меморијалниот центар за геноцидот во Кигали стојат со Меморијалниот центар во Сребреница, Центарот за постконфликтно истражување и други пријатели и партнери кои повикуваат на усвојување на предложената резолуција на UNGA за геноцидот во Сребреница. Доколку оваа резолуција биде усвоена, 11 јули ќе стане Меѓународен ден на сеќавање на геноцидот во Сребреница“, се вели во соопштението на фондот „Егис“ и Меморијалот за геноцидот во Кигали.
Фреди Мутангуха, извршен директор на Егис Траст и Меморијалот за геноцидот во Кигали, рече дека е горд што се приклучил на Меморијалниот центар во Сребреница во повикот на UNGA за признавање на геноцидот во Сребреница.
„Посебно ги пофалуваме владите на Руанда и Германија за преземањето иницијатива во оваа акција. Работејќи со преживеаните за да го одбележиме и спречиме геноцидот, премногу добро ја знаеме болката од негирањето на геноцидот. Се надеваме дека овој чекор на ООН ќе биде одлучувачки за сузбивање на кампањата на негирање што беше спроведена против преживеаните од геноцидот во Сребреница. Во 1990-тите, ОН и меѓународната заедница ги потфрлија и Руандците и Бошњаците – босанските муслимани. Се надеваме дека Генералното собрание на ОН сега ќе биде на страната на жртвите“, рече тој.
Во своето писмо до водечките африкански медиуми, спомениците од Руанда ја нагласуваат информацијата дека „геноцидот во Сребреница се случи од 11 до 16 јули 1995 година, кога војската на босанските Срби, со поддршка на Србија, го нападна т.н. „безбедната зона“ на ОН во градот Сребреница“.
„Со согласност на холандскиот баталјон на ОН, наводно таму за да ги заштити босанските муслимани кои беа нападнати од 1992 година, српската армија потоа раздвои цивили, протера жени и деца пред да масакрира 8.372 муслимански мажи и момчиња во предодредена, систематски егзекутирана серија на масакри и престрелки. Телата беа погребани на многу места, но потоа, во обид да се спречи каква било идентификација по геноцидот, телата беа повторно ексхумирани и преместени на други локации. Некои тела биле ексхумирани повеќе од еднаш. Околу 1.000 тела се уште се водат како исчезнати. „Србија и властите на босанските Срби сè уште го негираат геноцидот“, се вели во соопштението.
