Стапката на плодност во Јужна Кореја, која веќе е најниска во светот, повторно опадна и покрај напорите на земјата да го зголеми нејзиното опаѓање на населението.
Националната управа за статистика во средата објави дека стапката на фертилитет, или просечниот број на очекувани деца по жена, падна на 0,78 во 2022 година, што е намалување од 0,81 претходната година.
Инаку, на земјите им е потребна стапка на плодност од 2,1 за да се одржи стабилна популација, во отсуство на имиграција.
Стапката на наталитет во Јужна Кореја опаѓа од 2015 година, а земјата забележа повеќе смртни случаи отколку раѓања за прв пат во 2020 година, тренд што продолжи оттогаш.
Во 2022 година, оваа земја забележала околу 249.000 раѓања и 372.800 смртни случаи.
Слични демографски падови се видливи во неколку други азиски земји, вклучително и Јапонија и Кина, што предизвикува загриженост дека ќе има премалку работоспособни луѓе за да го поддржат стареењето на населението.
Во меѓувреме, и Корејките имаат деца подоцна во животот. Просечната возраст на раѓање во Јужна Кореја минатата година била 33,5 години.
Експертите велат дека причините за овие демографски промени низ целиот регион вклучуваат тешка работна култура, стагнација на платите, зголемени трошоци за живот, промена на ставовите кон бракот и родовата еднаквост и растечкото разочарување кај помладите генерации.
Но, и покрај економските фактори, вложувањето пари во решавањето на овој проблем се покажа како неефикасно. Минатиот септември, јужнокорејскиот претседател Јун Сук Јеол призна дека се потрошени повеќе од 200 милијарди долари во обид да се зголеми населението во изминатите 16 години.
Јужнокорејската влада воведе различни иницијативи како што се продолжување на платеното татковско отсуство, нудење парични „ваучери за бебиња“ на новите родители и социјални кампањи кои ги охрабруваат мажите да придонесат во грижата за децата и домашните работи.
Експертите веруваат дека е потребна поголема поддршка во текот на животот на детето – како и промена на малку длабоко вкоренетите општествени ставови. На пример, јужнокорејското општество сè уште се намурти кон самохраните родители, но третманот со ИВФ не е достапен за самохрани жени.
Со дискриминација се соочуваат и паровите во нетрадиционални партнерства; Јужна Кореја не ги признава истополовите бракови и прописите им го отежнуваат посвојувањето на невенчаните парови.
