Светлината е важна за секоја клетка во нашето тело. И ако добиеме доволно светлина еден час по будењето, секоја клетка и секој неврон се поставени соодветно.
Доволна е 10-минутна прошетка на утринска светлина, а ниту лошото време не треба да ви го одвлекува вниманието од ваква прошетка. Дури и слабата и облачна дневна светлина значи повеќе од внатрешното осветлување.
Оптимизација на деноноќниот ритам
Нашата чувствителност на светлина е најниска кога се будиме.
Бројни студии покажаа дека начинот на кој го поминуваме првиот час од будењето може да ги зголеми или намали шансите за добар сон.
Утринската светлина му кажува на слојот од неврони зад нашите очи дека е време да си одиме, а во исто време го намалува производството на мелатонин – хормон кој нè прави да се чувствуваме поспани и ни помага да спиеме ноќе.
Но, влијанието на утринската светлина, исто така, „најавува“ кортизол да го преплави нашето тело, да не разбуди, да ни даде енергија и да нè засили.
Идеално, неколку минути утринска прошетка треба да поминат без очила за сонце, освен ако не е многу чист ден.
Утринската светлина исто така го стимулира телото да произведува серотонин, хемикалија произведена од нервните клетки што прави да се чувствуваме добро.
Серотонинот регулира колку добро спиеме, а подоцна се претвора во мелатонин, кој ни е потребен за да спиеме здраво. Иако изгледа чудно, раната утринска прошетка е најдоброто нешто што можеме да го направиме за да го подобриме сонот.
Го подобрува здравјето на срцето и крвните садови
Утринската светлина има многу потенцијал и може да направи многу повеќе отколку да не разбуди и да ни помогне да заспиеме.
Раната утринска прошетка го штити и срцето. Една неодамнешна студија вели дека силната светлина може да го заштити и подобри кардиоваскуларното здравје со зајакнување на специфичен ген кој ги зајакнува крвните садови и го намалува ризикот од срцев удар.
Научниците веќе забележале поврзаност помеѓу светлината и срцевите заболувања, па забележале поголема зачестеност на срцеви удари во зимските месеци.
Оваа студија исто така покажа дека учесниците кои биле на интензивна светлина 30 минути помеѓу осум и триесет и девет часа, пет последователни дена, имале покачени нивоа на протеин наречен PER2.
Овој протеин е клучен за поставување на деноноќниот ритам, подобрување на метаболизмот и зајакнување на крвните садови. Претходните верзии на истиот експеримент на лилјаците открија дека силната светлина нема ефект, што покажува дека нашите очи играат клучна улога.
Го стимулира метаболичкото здравје
Студијата од 2012 година покажала дека жените кои одеа брзо по 45 минути секој ден во осум часот наутро, беа поактивни во вториот дел од денот. Помалку реагираа и на сликите од храна.
Ова беше еден од првите извештаи кои открија дека вежбањето нè полни со енергија, а во исто време го потиснува нашиот апетит.
Некои истражувачи мислат дека јадеме помалку после вежбање бидејќи брзите движења ја зголемуваат телесната температура и ги активираат хипоталамичните неврони, кои ни помагаат да го контролираме внесот на храна. Како што јадеме помалку кога е топло надвор, така јадеме помалку кога телото ни се загрева со одење.
Но, една неодамнешна теорија тврди дека јадеме помалку откако сме активни поради хормонот наречен фактор за диференцијација на раст 15 (GDF-15), кој телото го произведува кога се движиме. Два часа движење може да предизвикаат петкратно зголемување на нивото на GDF-15.
Истражувачите знаат дека GDF-15 го потиснува апетитот на глодарите и мајмуните и сега ги истражуваат неговите ефекти врз луѓето, пишува Mind Body Green, пренесува 24 sata.hr.
