Уништените водоводи и санитарни јазли во Сирија доведоа до бран на колера. Злобната бактерија на тој начин потсетува дека земјата се уште е инфраструктурно опустошена и испратена за хуманитарна помош.
Дванаесет години војна, глад, сиромаштија и корона во земја во која многу работи се уништени. Сега на Сирија и се заканува следната катастрофа – колера со недели се шири на северот на земјата, особено во областа Алепо, Идлиб и Хасака, пишува „Дојче Веле“.
Првиот случај е пријавен на почетокот на септември, а до денес, според Каритас, се регистрирани најмалку 15.000 случаи. Повеќе од шеесет луѓе загинаа.
Инфекцијата се проширила во пограничните области на Либан, сè до главниот град Бејрут. Случаи има и во соседен Ирак.
Контаминирана вода за пиење
Колерата е тешка бактериска инфекција на цревниот тракт што доведува до тешка дијареа, повраќање и дехидрација. Инфекцијата често се пренесува преку контаминирана вода за пиење. „Тоа е многу заразна болест и може брзо да се претвори во епидемија“, вели Лусија Рингто, која е медицински советник за Сирија во организацијата „Лекари без граници“.
Курдските автономни региони во северна Сирија заедно со „Лекари без граници“ организираат клиники. Каритас учествува во информирањето на граѓаните и обезбедува таблети за дезинфекција на вода. Каритас соработува и со сирискиот режим кој го контролира Алепо.
Анџела Гертнер, претставник за Сирија во Каритас, вели дека делови од Алепо се уште се страшно уништени и дека насекаде нема вода за пиење или струја. Тој град беше во рацете на различни бунтовнички групи, а подоцна и цел на жестоки воздушни напади на режимот на Асад и Русија.
„Цените на одредени прехранбени производи во последните две години се петкратно зголемени. Луѓето стануваат ретки. Едвај има пристап до безбедна вода за пиење. Затоа многумина посегнуваат по небезбедни залихи на вода или купуваат контаминиран зеленчук“, вели Гертнер.
Руинирана водна инфраструктура
Многумина го гледаат потеклото на сегашниот бран на колера во реката Еуфрат. Многу населени места црпат вода директно од реката или нејзините канали, без прочистување.
УНИЦЕФ проценува дека за време на војната во Сирија биле уништени две третини од капацитетите за прочистување на водата, половина од пумпните станици и една третина од водните кули. Во станбените области, често не функционира ниту канализацијата.
„Целата отпадна вода само оди во Еуфрат“, вели Ангела Гертнер.
Соговорниците на ДВ ја споменуваат и турската окупација на североисточна Сирија – има важна станица за третман на вода која го снабдува градот Хасака. Но, Турците едвај испуштаат вода за населението и многумина се свртуваат кон небезбедна вода од бунарите.
Особено драматично е на северозападот на земјата, каде што има кампови за внатрешно раселени лица. Таму многу луѓе сè уште делат тесни шатори и живеат во очајни хигиенски услови каде чистата вода е вистинско богатство. Регионот е контролиран од радикална исламистичка паравојска која потекнува од Фронтот Ал Нусра. УНИЦЕФ формираше 26 центри за лекување на колера во областа.
Потребно е реновирање
Колерата претежно лесно се лекува доколку навреме се препознае и ако има лекар со потребната опрема. Во спротивно, тој може да умре од дехидрација во рок од неколку часа.
„Здравствениот систем во Сирија практично не постои, особено во регионите кои беа тешко погодени од војната. Кога ќе се појават случаи на колера, луѓето едвај имаат способност брзо да добијат медицинска нега“, вели Гертнер.
Има недостиг од вакцина против колера. Затоа Светската здравствена организација препорача луѓето да примаат една доза наместо две, за да има повеќе за секого. ЕУ одвои 700.000 евра за борба против инфекцијата во Сирија.
Но, луѓето на терен велат дека единственото вистинско решение би било валидна реконструкција на уништената земја. За ова нема договор меѓу Русија и Западот.
„Итната помош која сега пристигнува не дозволува реставрација на пречистителната станица или канализацијата. Потребна ни е инфраструктура за да можат луѓето да изградат егзистенција, а не да се туркаат околу хуманитарниот лонец, кој е се помал и помал“, заклучува Гертнер.
