Научниците ја развија првата генетска карта на шимпанзата, која нуди детална реконструкција на минатите миграции на загрозени видови и е нова алатка во борбата против илегалната трговија.
Геномскиот каталог, кој вклучува 828 индивидуи од Африка, сега може да се користи за поврзување на украдените шимпанза, или нивното месо или делови од телото, со нивното место на потекло на 100 километри.
Резултатите од повеќегодишниот истражувачки проект беа објавени во списанието Cell Genomics.
„Ако можеме да ја откриеме генетската разновидност на овој загрозен вид и неговата демографска историја, тоа може да помогне да се направи подобар план за зачувување“, изјави за AFP првата авторка Клаудија Фонсер од Институтот за еволутивна биологија во Шпанија.
Примероците на ДНК беа собрани од измет на шимпанзо во рамките на Пан-африканската програма на 48 локации во Централна и Западна Африка.
Примероците од измет се корисен начин за проучување на загрозените видови бидејќи овозможуваат обемно собирање со минимално нарушување на животните, но тие исто така претставуваат технички предизвици бидејќи содржат само траги од ДНК-домаќин до кои научниците дошле со нова техника за секвенционирање на ДНК за прв пат користена за проучување на неандерталците.
Ова им овозможило да откријат 50 отсто повеќе варијанти на хромозомот 21 отколку што биле пронајдени претходно.
Претходно, само 59 цели геноми на шимпанзата беа секвенционирани, главно од заробени животни со ограничени информации за нивното потекло.
Комплексни миграции
„Имаше многу дебати за тоа дали четирите подвидови на шимпанзата навистина се одвоиле еден од друг или дали има постојан проток на гени меѓу нив“, изјави за AFP коавторот Мими Аранѓеловиќ од Институтот за еволутивна антропологија Макс Планк.
Тимот откри дека подвидовите на шимпанзата биле изолирани во минатото, но и доживеале периоди на генетска размена, што може да помогне да се објасни зошто минатите студии кои се обидувале да ја реконструираат еволутивната историја на шимпанзата дошле до различни заклучоци.
Тие открија дека географските бариери како што се езерата и реките создаваат генетски бариери помеѓу подвидовите, како и меѓу заедниците.
Фонсер објасни дека генетската мапа може да помогне да се одреди од каде потекнуваат шимпанзата со кои нелегално се тргува.
Иако враќањето на шимпанзата во дивината е напорна мисија поради сложената социјална структура на животните, истражувањата покажаа дека им е подобро кога се сместени во засолништа во близина на нивното место на потекло.
