Пред точно 50 години на популарната „Маракана“ се одигра натпревар кој го следеа најголем број навивачи со платени влезници – 96.070! Ах, само да беа 96.070. Во Црвена звезда со децении велат дека имало најмалку 110.000.
На разни начини, преку бројни вратоврски и вратоврски, на стадионот се најдоа уште еден голем број „цигани“. Бегањето од часовите во средно училиште не беше проблем. Да се дојде до стадион со трамвај „десет“ е уште помалку. Најтешкиот дел беше влегувањето, па дури и не добивањето билети за лекови. И влеговме, благодарение на контролорот на влезот, кој замижа кога му се пружи празна рака, без драгоценото парче хартија за кое потоа ќе дадеме се што имаме.
На трибините се создаде гужва, луѓето седеа и стоеја, брановите си го направија своето. Никој не го дочека крајот на натпреварот на местото каде што почна да го следи мечот за историја. Рекордот никогаш нема да биде соборен, ќе остане напишано дека, за се да биде незаборавно, недостигаше само едно – победата.
Ривал беше Ференцварош, кој уште од првиот натпревар донесе мала предност од 2:1, а облогот беше влез во финалето на Купот на куповите и дуел со Динамо од Киев.
Да се вратиме малку назад. Тоа беше сезоната 1974/75, една по ред, во која повеќе се раскажуваше дебаклот против Панатинаикос четири години претходно отколку што се анализираа европските предизвици во следните сезони.
Во 1972 година Црвена Звезда беше поразена од Динамо Москва со 2:1, 1:1 во Купот на куповите, во следниот Куп на шампионите, Тотенхем спаси 2:0 против „Вајт Харт Лејн“ и го затапи нападот на Звезда во Белград, дозволувајќи му на Џенкинс само една топка во мрежата. Во последната сезона на Миљан, 1973/74, се играа епски натпревари со Ливерпул 2:1, 2:1 (препорака на youtube). Следната пречка за Атлетико Мадрид беше премногу тешка. На „Маракана“ играа и „воените бегалци“ Џајиќ и Јанковиќ. Ништо не помогна. Богиќевиќ не сакаше на почетокот да го собори најбавниот шпански играч Арагонес, а потоа Шпанците со малку среќа стигнаа до 2:0, што лесно беше сочувано во реваншот.
Миљаниќ потоа замина во Реал. Црвена звезда ја презеде друг М.М., соработникот на Миљан, Миљенко Михиќ. Од војска пристигнаа Џаја и Коле Јанковиќ. Но си заминаа Дујковиќ, Дојчиновски, Караси, Кленковски, Павловиќ, Михајловиќ… Освен Јеликиќ и Кајганиќ, покрај споменатите војници немаше вистинско засилување.
Во Купот Звезда го победи ПАОК со 0:1, 2:0, Авенир од Берген со 6:1 и 5:1 по продолжение. Потоа следуваше уште еден дуел за сите времиња со Реал на Миљан. Толку многу пишуваше за тој натпревар што сега секој ред би бил излишен. Единствено Звезда на пенали ги избрка тимот на Брајтнер, Нечер, Сантилјана и останатите, на чија клупа на Маракана го немаше творецот на моќната Звезда, Миљан Миљаниќ. Тој не можеше.
Во полуфиналето Ференцварош. Се мислеше дека кога падна Реал Мадрид, зошто да не и Фради? Михиќ ја спушташе топката на земја. Неговите зборови дека Унгарците се подобри од Шпанците, никој друг не ги сфати освен залуден, па дури и комичен обид да се смири еуфоријата. Финалето, кое претходно двапати ја избегнуваше Црвена Звезда, беше на дофат во Купот на шампионите.Во Будимпешта Звезда победи со 1:2 со голот на Баралиќ, а веќе на тој ден почна двонеделната еуфорија до реваншот. Михиќ подготвуваше тим без Џајиќ, кој цело време го мачеа повреди. Фради пристигна без својот најдобар напаѓач Браниковиќ. Директорот на клубот, Флоријан Алберт, познатиот центарфор на кого Џаја нафрли за гол на дуелот помеѓу Бразил и Светската репрезентација една година претходно, дојде со автомобил на денот на натпреварот. И сега е тешко да се прераскажува дуелот. По грешка на Кери, Унгарците набрзина поведоа во седмата минута преку Пустаји. Кери тврдеше дека раката ја користел асистент. На почетокот на вториот дел Јанковиќ нафрли, а Кери се искупи и израмни. Остануваат цели 40 минути до пресвртот. Влегувањето на Филиповиќ донесе промена. Балинт беше исклучен во 54. минута. Тогаш погреши судијата Курт Ешвајлер од Германија.
Тој реагираше премногу остро, но ретко кој од 110.000 души не му замери. За жал, тој надомести кога не беше нејзино време. Звезда поведе со голот на Филиповиќ во 75. минута, резултатот беше израмнет. Се чинеше дека финалето во Базел е пред аголот. Грогираниот противник требаше да биде фрлен на подот, но Звезда од храбар напаѓач премина во внимателен тактичар, играч на чекање и се исплатеше. Во 82. минута Радовиќ стартуваше на 14 метри од својот гол, противничкиот играч падна. Тоа не беше силен контакт, ако имаше, и Германецот веднаш покажа на белата точка, на точката која беше точка за надежите на југословенскиот претставник. Меѓеши постигна гол, а преостанатите минути беа формалност.
Аплаузи и воздишки го поздравија црвено-белиот тим. Солзи и неверување во соблекувалната. Михиќ потсети на неговите зборови за силата на Фради, зборувајќи за судијата. Доволни беа насловите: „Драма, радост и на крајот тага“, „Традицијата не се крши“, „Михиќ го обвинува Ешвајлер“, „Ешвајлер строг и неточен“… На Црвена звезда и недостигаше голем играч за овој натпревар. Еден Јанковиќ беше малку. Го немаше Џајиќ, чиј изглед уште тогаш предизвика двојно внимание кај ривалите.
„Политика“ ги оцени играчите на Звезда вака: О.Петровиќ 7, Ѓорѓевиќ 5, Никитовиќ 6, Баралиќ 7, Кери 6, Радовиќ 6, Јанковиќ 8, В.Петровиќ 6, Савиќ 5, Сутонијовиќ -6, Антовиќ 7.
„Спорт“ постигна вака: О.Петровиќ 7, Ѓорѓевиќ 7, Никитовиќ 6, Баралиќ 6, Кери 6, Радовиќ 5, Јанковиќ 7, В. Петровиќ 6, Савиќ 7, Сушиќ 7, Антонијевиќ 5 (Филипо).
Инаку, билет за север и југ чини 30 динари. Остварен е рекорден бруто приход од над 6,5 милиони динари. Тоа беше слаба, премногу слаба утеха. Ѕвездата мораше да чека нова шанса.
