Интересно откритие можеби ќе може да ја намали популацијата на опасни комарци. Но, што би се случило ако комарците се искорени?
Глувите машки комарци не се парат, покажаа резултатите од новата студија која ја истражуваше важноста на слухот во сексуалниот живот на комарците, пренесува IFL Science.
Студијата, објавена од тим истражувачи во научното списание PNAS (Proceedings of the National Academy of Sciences), се фокусираше на видовите Aedes aegypti, комарци кои носат вируси кои заразуваат околу 400 милиони луѓе годишно, вклучувајќи денга, жолта треска и жико. Научниците го отстранија генот одговорен за слухот кај мажјаците од овој вид. Ова ги натерало мажјаците повеќе да не реагираат на звукот што го испуштаат женките со мафтање со крилјата, што е суштински дел од процесот на заведување.
Како функционира ова заведување? Со мавтање со крилјата, женките создаваат звук со фреквенција од околу 500 херци. Ова ги привлекува мажјаците, кои одат по нив, потпевнувајќи на фреквенција од околу 800 херци. Кога научниците го проучувале мозокот на машките комарци на кои им бил отстранет генот за слух, откриле дека невроните кои вообичаено детектираат звуци не реагираат на зуењето на крилјата на женката. А глувите мажјаци не се ни обидувале да се парат дури и кога биле во ист кафез со женките неколку дена.
Така, студијата заклучи дека слухот е од суштинско значење за успешно парење. Но само со машки комарци. Генот за слух беше отстранет и од некои женки кои, дури и откако станаа глуви, сè уште покажаа интерес за парење.
Истражувачите веруваат дека овие наоди ќе бидат применливи и за други видови комарци и дека ова знаење може да се искористи за да се спречат болестите што ги пренесуваат комарците.
Инаку, болестите ги пренесуваат женките што цицаат крв, „без способноста на мажјаците да ги слушаат и следат, женските комарци би можеле да изумрат“, вели др. Јорг Алберт од Универзитетот во Олденбург во Германија, експерт за парење на комарци.
Според експертите, новото знаење би можело да ги надополни постоечките обиди за контрола на популациите на „најсмртоносното животно на планетата“, како што е ослободувањето на стерилни мажјаци во природата (овој метод е веќе тестиран во некои европски земји, вклучително и Хрватска, за кој зборуваме и пријавен од наша страна).
Што би се случило ако комарците се искорени?
На многу милиони луѓе веројатно би им олеснило ако комарците се искорени. Комарците носат болести како што се маларија, денга, жолта треска, Зика и вирусот Западен Нил кои погодуваат милиони луѓе ширум светот.
Елиминирањето на комарците кои ги шират овие болести може значително да го намали глобалниот товар на болести, особено во тропските и суптропските региони. Помалку болести пренесени од комарци би ги намалиле трошоците за здравствена заштита и економскиот товар на заедниците каде што овие болести се ендемични. Ова, пак, може да доведе до подобар севкупен квалитет на живот.
Сепак, ваквите посегнувања на природата можат да бидат меч со две острици. Комарците не се само крвопијци и носители на болести, тие се и важен дел од екосистемите – како дел од синџирите на исхрана и како опрашувачи на растенијата.
Ларвите од комарци служат како извор на храна за различни водни организми, вклучувајќи риби и водоземци. Возрасните комарци плен на птици, лилјаци и други инсекти. Отстранувањето на комарците на тој начин може да влијае на овие видови.
Исто така, постои можност други инсекти на крајот да ја преземат улогата на комарци. Таквото „преземање на испразнети ниши“ е добро познато во биологијата – еден таков пример се цицачите, кои по изумирањето на диносаурусите зазедоа многу ниши кои претходно ги заземаа овие влекачи. Но, постои ризик суштествата што ги заземаат нишите за комарци да донесат нови болести и предизвици.
Сепак, неколку студии ги испитуваа можните еколошки влијанија од искоренувањето на одредени видови комарци, како што се гореспоменатите Aedes aegypti и Anopheles (векторот на маларија). Наодите покажуваат дека таквото селективно искоренување, особено на неавтохтоните видови, нема да остави големо влијание врз екосистемот. Истражувањето се заснова на фактот дека инвазивните видови не се толку силно вградени во локалните екосистеми и нивното искоренување би оставило малку последици. Во исто време, овие студии нагласуваат дека по ваквите интервенции, екосистемите треба да се следат на долг рок за да се обезбеди нивната отпорност.
Инаку, долгорочните ефекти е тешко да се предвидат, а некои тврдат дека напори за зачувување да се фокусираат на ублажување на болеста без искоренување на видот. Поновите техники, како што е веќе споменатото ослободување на стерилни (и можеби глуви) мажјаци во природата, овозможуваат насочено отстранување на видовите кои носат болести без штетни ефекти врз другите видови комарци. Овие пристапи на тој начин се обидуваат да ги зачуваат улогите што ги играат домашните комарци кои не носат болести во екосистемот.
