Научниците за прв пат потврдија дека има јами на Месечината. Јама длабока најмалку 100 метри лесно може да биде идеална за поставување постојана база.
Во последните неколку години, постои натпревар меѓу вселенските суперсили за воспоставување база со постојан човечки екипаж на Месечината.
Покрај логистиката, најголемите проблеми претставуваат условите што владеат на нашиот природен сателит. Екстремните температури, високата радијација и вселенското „време“ создадено од таканаречените соларни бури би претставувале голем ризик за луѓето кои живеат на Месечината.
Сега научниците на Месечината за прв пат открија јама. Откритието ги израдувало, бидејќи „изгледа како добро место за база“, изјави за Би-Би-Си Хелен Шарман, првиот британски астронаут.
Јамата ја откриле професорите Лоренцо Брузоне и Леонардо Карер од Универзитетот во Тренто во Италија, кои ја набљудувале огромната лунарна рамнина наречена Море на тишината (Mare Tranquillitatis) и со помош на радар продреле низ отворот на јама на неа. Истражување објавено во научното списание Nature Astronomy.
Равница, каде што првата човечка екипа слета на Месечината во 1969 година, е формирана пред милиони години, обликувана од истурената лава на тогашните вулкани. Лавата формирала и тунели во лунарните карпи, кои се денешни јами. Истражувачите тврдат дека новооткриената јама веројатно е една од стотиците што се кријат во инаку неистраженото подземје на Месечината.
Дека има и јами на Месечината, во минатото претпоставувале истражувачите, кои откриле отвори на површината на Месечината, за кои мислеле дека може да бидат влезови во подземни јами, но не можеле да докажат. Тие, исто така, не знаеја колку длабоки можат да бидат тие јами. Видеото подолу кажува за тоа.
Новооткриената јама има „прозорец“ на површината на Месечината, оттаму длабоко водат вертикални и надвиснати карпи и наведнат терен.
Според Шарман, јамата е толку длабока што астронаутите би морале да се спуштат со јаже, но да користат „реактивни камиони или лифт“ за да излезат на површината. Не се знае колкава навистина е јамата, па ќе продолжат со истражувањето. „Можностите за откривање се огромни“, изјави за Би-Би-Си Франческо Сауро, координатор на Групата за вонземски кратери на Европската вселенска агенција. Истражувањето од Месечината може да ни помогне и во идното истражување на јами на Марс. Ова би можело да ја отвори вратата за потрага по докази за живот на Марс, бидејќи доколку постоел, речиси сигурно би бил скриен во пештери, каде што би бил заштитен од елементите на површината на планетата.
„Кога ќе сфатите дека сте првиот човек во историјата на човештвото што го видел тоа“
Феноменот на резбање тунели од лава во карпите е познат и на Земјата. Најблискиот еквивалент би можеле да бидат вулканските јами на островот Ланзароте, објаснува професорот Карер, додавајќи дека истражувачите ги посетиле тие јами како дел од нивната работа.
Тој е толку возбуден поради откривањето на лунарната јама. „Навистина е возбудливо. Откривате нешто, потоа погледнете ги сликите и сфаќате дека сте првиот човек во историјата на човештвото што го видел тоа“, рече тој.
Покрај големината на јамата, италијанскиот истражувач откри дека тоа може да биде добро место за база на Месечината. „На крајот на краиштата, животот на Земјата започна во пештерите, па логично е луѓето да живеат во нив на Месечината“, вели Карер.
Според научниците, новооткриената јама би можела да помогне во одговорот на основните прашања за историјата на Месечината и нашиот Сончев систем. Карпите во јамата навистина можат да претставуваат обемен геолошки запис кој датира милијарди години наназад, бидејќи времето во вселената не ги достигнало и оштетило толку колку оние на површината.
