Игор Дашиќ, роден во Звечан, на својот Фејсбук профил напиша дека бил малтретиран и претепан од косовската полиција на преминот Јариње.
„Малку сум вкочанет од неколку удари, вртење со рака, лисици, но тоа не е ништо. Некои го дадоа својот живот. Косовските полицајци во Јариње со закани и удари се обидоа да ми објаснат дека тие се „државата“ и ме ставија во просторија без камери каде очигледно со тепање ги едуцираат Србите, па ме обвинија дека нападнав службено лице и ме праќаат во затвор. со останатите наши браќа без јавноста да ја слушне другата страна на приказната“, изјави Дашиќ на својот Фејсбук профил.
Тој детално опиша како се случил инцидентот и најави тужба против припадниците на косовската полиција.
„Стигнав на Јариње во вторникот во 01:26 часот, со автомобил со БГ регистарски таблички на кој воланот е десно и е регистриран на туѓо име. Мојот пријател, Гала, моето куче и јас бевме во него. Поради воланот веднаш излегов и дојдов на шалтер да ги предадам документите. Службеникот ги зел документите, ги внел, почнал да ги враќа (без да бара овластување за автомобилот) и на шега прашал „ваше ли е кучето, убаво е, ги имате документите нели?“. Без размислување одговорив дека е и дека го имам, но дека ги нема бидејќи 50 пати сум го поминал преминот и никој не ме побарал, туку следниот пат ќе го донесам. При спомнувањето на зборот премин, веќе не разговарав со еден, туку со пет-шест службеници кои во груб речник ми објаснија како тоа е граница и дека влегувам во друга земја. Им реков – луѓе, дали е важно дали сум рекол премин или граница затоа што си одам дома и секој нареден пат ќе носам документи за кучето. Потоа целосно полудеа и почнаа да ме навредуваат, велејќи како ќе научам дека ова е држава и како се чудат овде. Кога ми рекоа да го преместам овој автомобил од овде и да го убијам, јас одговорив дека нема да го поместам автомобилот, туку дека ќе се јавам на прес да видам како се однесуваат полицајците. Еден од нив ми рече дека можам да му се јавам на кого сакам и дека овде никој не може да ми помогне. Повторно реков да не мрдам додека не дојдат новинарите, на што петмина од нив (мислев дека се четворица, но сведоците велат дека се пет) ме опколија и ми рекоа сега ќе видите. Прашав што ќе видам и дека можеби нема да ме уапсат за ваква глупост. Таму викаа и скокаа по мене, ми ги искривија двете раце со пцовки и почнаа да ме туркаат кон задниот дел од контејнерот каде што е темно“, изјави Дашиќ.
Како што напишал, додека бил целосно наведнат, почувствувал силен удар од тупаница или тупаница во задниот дел од главата.
„Ударот не ме собори бидејќи веројатно лицето што го нанесе има над 60 години. Не успеав да видам кој удри, но тие пет полицајци, а и камерите. Гледајќи дека се обидуваат да ме вовлечат во темната соба на задниот дел од контејнерот, знаејќи што ме чека таму, успеав да се оттргнам со едната рака и да се зграпчам за столбот што ги држи скалите горе, кој е во пред таа соба. Силно го фатив на крајот со двете раце и се симнав на земја бидејќи единствено што им остана во тој случај е да ме клоцаат на земја. Наеднаш застанаа таму и ми ставија премногу цврсти лисици на задниот дел. Ова застанување го припишувам на употребата на прекумерна сила и удирањето исклучиво на камерата на грбот, која ја барав и видов откако ме пуштија околу 5 часот наутро. Прво со потсмев ми рекоа да не се грижам за кучето бидејќи нема да се видиме некое време и дека ќе одам во затвор затоа што ги нападнав, а после еден час целосно ја сменија таблата. На крајот ми дадоа само лист на кој пишуваше, како единственото нешто што се случи е да го предадам тој лист и да се вратив назад. Од некои медиуми дознав дека и јас на крајот добив пријава за игнорирање на наредбата“, изјави тој.
Тој наведува дека станува збор за „класичен образец за апсење и протерување на Србите од Косово и Метохија“, за што ќе зборува на прес-конференцијата.
Сакам да се открие дали функционерите се однесуваат вака кон Србите затоа што им било кажано или сами затоа што знаат дека нема казна за нивните животи“, рече тој и ги најави тужбите.
Униформата не значи насилство и страв, туку одговорност, подвлече тој и праша што треба да очекуваат Србите од единиците испратени на северот на Косово.
