По нападот на Хамас, многу работи во Израел веќе не се исти. Војската соопшти дека 2.000 ултраортодоксни Евреи доброволно се пријавиле за воена служба – иако тие всушност биле изземени.
Ичик за прв пат оди во касарната „Јаков Дори“ кај Тел Авив. Тој носи бела кошула и црна јармулке (кипа) на главата, пренесува Дојче веле (ДВ).
„Отсекогаш сакав да бидам дел од тоа, но не можев поради начинот на кој живеев“, вели тој. „Во моментов работам како социјален работник, но сега, во оваа ситуација, почувствував дека морам да направам повеќе.
Според ДВ, Ицик доброволно се пријавил на воена служба. Тоа е необично, бидејќи тој е православен Евреин. Многу од нив се концентрираат на веронаука и не мора да се приклучат на војската. Ова ги прави малку аутсајдери во израелското општество.
Но, откако Хамас го нападна Израел, сè се промени. Сè повеќе ултраправославни доброволно се приклучуваат на армијата, како што вели нејзиниот портпарол Даниел Хагари: „Досега имаме добиено над 2.000 апликации од ултраправославното население. Развиваме програми за нив и ќе почнеме да регрутираме волонтери. Тие ќе бидат прифатени и ќе станат дел од воените напори на нашата војска“.
Израелската армија брзо реагираше. Од почетокот на неделата во тек се првите обуки за околу 120 регрути. Армијата смета дека е „историска можност“ подобро да се интегрираат ултраправославните. Првично, новите регрути ќе ги поддржуваат медицинските единици или логистиката и администрацијата. Подолга обука би била неопходна за борбени мисии.
„Најстрашниот момент од основањето на државата“
Нечуми Јафе е првата и единствена ултраортодоксна професорка. Таа е политиколог и вели дека забележува дека нешто почнало да се движи во заедницата. „Поминуваме низ веројатно најстрашниот момент од основањето на земјата“, рече таа во интервју за студиото АРД во Тел Авив. „Ултраортодоксните Евреи сега сакаат да бидат сојузници, да помагаат и да го направат својот дел.
Џафе седи во канцеларија во Ерусалим. Околу неа се десетици млади ултраправославни. Со лаптопи на колена, тие организираат храна, панцирни елеци или транспорт за војниците на фронтот. Војската мобилизираше стотици илјади мажи во рекордно време, што значи дека логистиката едвај може да го следи. Ултраортодоксните волонтери ја пополнуваат таа празнина – заедно со други иницијативи.
„Многу луѓе се приближуваат сега“
Пред неколку недели, израелското општество изгледаше поподелено од кога било досега. Во спорот за судските реформи, строго религиозните и секуларните Евреи беа непомирливо спротивставени еден на друг. Се чини дека е речиси заборавено. „Многу луѓе штотуку се собираат сега“, вели Џафе. „Тие велат: отидовме предалеку со сопствениот поглед на реалноста. Не се грижевме доволно за нашите браќа и дозволивме конфликтот да ескалира“.
Професорот се уште е малку скептичен околу тоа дали општествениот јаз ќе се надмине на долг рок. Но, таа се надева дека е така. Тој проценува дека околу 30 отсто од ултраортодоксните се подготвени за воен рок. Други 20 отсто велат дека би можеле да замислат преземање други задачи.
Сепак, има и критики. Тоа го знае и новиот регрут Ицик.
„Отпрвин мислев дека ќе биде лесно“, вели тој. „Но, сега разбирам дека реалноста е малку поинаква. Имам шест деца. Од една страна, моето семејство се радува на мене и ме охрабрува. Од друга страна, не им е лесно. Во нашата заедница тоа не е така лесно прифатено. Се надевам дека сè ќе помине без проблеми“.
Впрочем, Ицик не е сам. Затоа што доаѓањето на ултраортодоксните Евреи во армијата се чини дека не забавува.
