Првиот кинески император сè уште влева страв во неговите коски повеќе од две илјади години по неговата смрт. Овој пат на археолог, кој сакал да погледне во неговиот гроб, но не го направиле.
Во летото 1974 година, селаните кои работеле на поле во кинеската провинција Шанкси наишле на глинена статуа на војник и повикале археолози, но тие не сфатиле дека случајно го откриле едно од најголемите археолошки наоди во историјата.
Војшчак направен од глина беше врвот на ледениот брег. Како што е откриено од археолошките ископувања, полето лежело над многу јами, кои биле преполни со илјадници статуи на војници, службеници, акробати, воени коњи и други животни направени од теракота или бронза – сите во природна големина и секоја статуа била уникатна.
Глинената војска, така што мислат археолозите денес, била наменета да ја чува гробницата на Чин Ши Хуанг, првиот кинески император од династијата Чин, кој владеел помеѓу 221 и 210 година п.н.е. и кој ја основал кинеската империја.
Додека беа истражени големи делови од некрополата околу мавзолејот на Чин Ши Хуанг, самите гробници на царот никогаш не беа отворени од археолозите. За гробницата кружат многу приказни, кои ги прогонуваат оние кои би се осмелиле да влезат во неа, пишува веб-страницата ifl.com.
Скриени стапици во гробницата
„Беа изградени палати и кули за набљудување за сто службеници, а гробницата беше полна со ретки предмети и прекрасна основа. На занаетчиите им беше наредено да направат самострели и стрели, подготвени да стрелаат секој што ќе влезе во гробницата“, напишал античкиот кинески историчар Сима Чиан приближно 100 години по смртта на Чин Ши Хуанг. Тоа веројатно значи дека гробницата е опремена со стапици, кои би требало да ги изненадат потенцијалните крадци.
И покрај фактот што споменатите самострели веројатно одамна пресушиле, записот го спомнува и системот кој го напојувал живо сребро и со кој ги споредувале „стоте реки“ на кинеската империја, меѓу нив Јангце и Жолтата река, и „големото море“. Историчарите и археолозите не знаат, но ова тврдење е точно, но научните студии ги проучувале концентрациите на жива во близина на гробницата и откриле значително повисоки нивоа отколку што инаку би се очекувало. Во една од студиите, објавена во летото 2020 година, авторите напишаа дека зголеменото присуство на жива би можело да биде резултат на нејзиното истекување преку пукнатини во структурата на гробницата, и дека нивното истражување „ги поддржува античките хроники на гробница, за која веруваме ниту некогаш била отворена или ограбена“.
Вистинската причина за стравот лежи на друго место
Самострели и живо сребро, така што нема големи причини зошто археолозите не би упаднале во гробницата.
Главната причина за оваа неподготвеност е што моментално само инвазивни техники можат да се користат за влез во гробницата. Со нивна употреба гробницата би можела непоправливо да се оштети, но би се изгубиле важни историски податоци. Ризикот е преголем, пишува ifl.com, затоа археолозите размислуваат за техники кои би биле помалку инвазивни, но досега не пронашле ниту една примерна. На тој начин, гробницата стара 2.200 години продолжува да ги крие своите тајни.
