Џиновското суштество за кое се верува дека живее во водите на шкотскиот Лох Нес и понатаму е топ тема и покрај бројните негирања за постоење на такво „чудовиште“.
Едно од последните веродостојни објаснувања за таков ѕвер сега исто така се отфрла. По внимателна истрага, научникот Флое Фоксон од Pinney Associates и Folk Zoology Society утврдиле дека е малку веројатно дека наводните видувања на Неси всушност биле средби со џиновска јагула.
„Спротивно на популарното разбирање, пресекот помеѓу фолклорот и зоологијата е подложен на научна анализа и има потенцијал да обезбеди вредни сознанија за антрозоолошките феномени. Ова дело, исто така, се залага за наука со отворен пристап и нетрадиционално издаваштво – иднината на научното издаваштво“, вели Фоксон.
Чудовиштето од Лох Нес првпат се појавило во шкотската митологија во 1930-тите, кога посетителите на слатководното езеро почнале да известуваат дека виделе нешто необично. Неси, името со кое чудовиштето стана познато, изгледаше слично на плезиосаурус или морска змија.
Позната и многу дискутирана фотографија, продадена на Дејли Меил во 1934 година од лекарот Роберт Кенет Вилсон, покажува суштество со долг, грациозен врат на лебед, многу сличен на плезиосаурус. Се верува дека фотографијата е измама оркестрирана од актерот Мармадјук Ветерел.
Генетичарот Нил Гемел од Универзитетот во Отаго во Нов Зеланд водеше меѓународен напор да се дознае вистината еднаш засекогаш во 2018 година. Тој и неговиот тим опширно земаа примероци од водата на Лох Нес и извлекоа ДНК од околината за да создадат база на податоци за сите видовите кои живеат во него.
Тие не пронајдоа докази за ДНК од морска змија или плезиосаурус. Сепак, тие пронајдоа многу ДНК од европските јагули (Anguilla anguilla), што не е изненадувачки, бидејќи јагулите се познати жители на езерата.
Гемел и неговиот тим заклучиле дека ако некој види нешто долго и грчевито во езерото, тоа можеби е само голема јагула.
Фоксон почна да ја истражува оваа идеја. Таа спроведе анализа на податоците за улов на јагули во Лох Нес и други водни тела во Европа за да ја процени веројатноста да се види особено голема јагула.
За да одговара на големината на Неси, јагулата би требало да биде навистина многу голема.
Фоксон направил анализа која опфатила над 20 илјади јагули, а најголемата забележана должина на европска јагула била 0,932 метри. Физиолошки, максималната можна должина на европската јагула се проценува на 1,3 метри.
Најголемата проценка на големината за Неси снимена на фотографија од 1934 година е 2,4 метри, а проценката за големината на Неси генерално е околу 6,1 метар. Тоа значи, откри Фоксон, дека ако видите јагула во Лох Нес, тоа веројатно нема да биде големо чудовиште.
„Шансите да се најде голема јагула во Лох Нес се околу еден на 50.000 за примерок од еден метар, што е разумно со оглед на рибниот фонд на ова езеро и сугерира дека некои видувања на помали, непознати животни може да се припишат на големите јагули“, пишува хартија.
„Сепак, веројатноста да се најде примерок над 6 метри е во суштина нула“, вели Фоксон.
