Секое дете заслужува љубов, безбедност, невнимание и поддршка. Доколку решиме сето ова да им го обезбедиме на децата без родители, какви процедури ќе не чекаат? Која е разликата помеѓу посвоител и згрижувачки родител? Ако, пак, ја сонуваме оваа втора опција, мора да имаме на ум дека таа со себе носи и јасно дефинирани обврски, но и образование и услови кои мора да се исполнат претходно. Во интервју за Н1, на овие прашања одговорија Амра Витешкиќ, советник во згрижувачката служба на Кантоналниот центар за социјална работа Сараево и Драженка Османспахиќ, раководител на службата за социјална заштита на општина Нови Град.
Во интервју за Н1, на овие прашања одговорија Амра Витешкиќ, советник во згрижувачката служба на Кантоналниот центар за социјална работа Сараево и Драженка Османспахиќ, раководител на службата за социјална заштита на општина Нови Град.
„Оние кои првпат ќе одлучат за целосно посвојување, треба да одат на разговор во Службата за социјална заштита во КС, според местото на живеење. После тоа колегите ги упатуваат на процедура. Постапката за целосно и нецелосно посвојување е јасно пропишана со Законот за семејство на ФБиХ и како таква се спроведува на територијата на целиот субјект“, започна Османспахиќ.
Исто така, треба да се нагласи дека потенцијалните посвоители, за да влезат во целосна процедура за посвојување, мора да ги исполнуваат законските услови.
„Тие треба да имаат ингеренции кои ги оценува Стручниот тим на Службата за социјална заштита, во мултидисциплинарен пристап. Има социјални работници, психолози, социолози, советници и адвокати“, појасни таа
Другите институции потоа се вклучени во другите проверки за да ги исполнат барањата за потенцијалните посвоители.
Таа фаза вклучува проверки со судските и полициските органи и медицинските институции.
Кои се чекорите за оние кои сакаат да станат згрижувачки родители?
Пред се, важно е да се нагласи дека постои огромна разлика помеѓу оние родители кои посвоиле дете, во однос на оние кои се згрижувачки родители. Што точно подразбира тоа?
„Згрижувањето е форма на заштита или грижа за дете или возрасен надвор од биолошкото семејство, но во семејна средина. По посвојувањето тоа е најдобар начин да се грижи за детето, бидејќи истражувањата покажуваат дека институционалната форма на грижа му штети на неговиот развој“, нагласи Витешкиќ.
Овој процес е значително олеснет со Законот за згрижување на ФБиХ, кој беше усвоен пред неколку години, и кој ги пропишува условите што потенцијалните згрижувачки родители треба да ги исполнуваат.
„Тие мора да се државјани на Босна и Херцеговина и да имаат живеалиште во ФБиХ. Мора да имаат работен и ментален капацитет. Тие не смеат да имаат договор за доживотно одржување. Мора да имаат и стан или потпишан договор за подзакуп“, додаде таа.
По исполнувањето на основните услови, згрижувачките родители се обврзани да завршат и едукација за згрижување, која ја спроведуваат овластени воспитувачи и трае 30 часа.
Треба да се нагласи дека има и такви кои не минуваат низ образование, од различни причини, но сепак тоа е реткост.
Во кантонот Сараево моментално има околу 95 згрижувачки семејства во кои се сместени 99 деца. Соговорниците од Н1 посочуваат дека ваквата статистика е огромно поместување во однос на претходните времиња.
