Голем број трудници страдаат од гадење. За некои жени тоа е блага мачнина која брзо исчезнува, додека за други е толку силна што жените завршуваат во болница поради дехидрација. Се проценува дека околу два отсто од жените ја развиваат најтешката форма на гадење за време на бременоста, позната како хиперемезис гравидарум.
Научниците веќе долго време знаат дека утринската мачнина (иако може да се појави во секое време од денот) е реакција на телото на промените во нивото на хормоните предизвикани од бременоста. Сепак, истражувачите предводени од акушерката Марлена Фејзо конечно издвоија хормон кој може да биде главниот виновник за мачнините во бременоста, пишува Zimo.
Веќе во 2000 година, во крвниот серум на трудниците беше откриен хормон наречен GDF15, а подоцнежните истражувања на човечките гени открија два гени одговорни за кодирање на GDF15. Фејзо и нејзините колеги од Медицинскиот факултет Кек во Јужна Калифорнија, преку дополнителни истражувања, успеаја да ги поврзат GDF15 и hyperemesis gravidarum.
Нашите наоди го ставаат GDF15 во врска со гадење и повраќање при бременост и хиперемеза гравидарум и јасно го посочуваат патот до стратегиите за негово лекување и превенција, пишуваат истражувачите во претходното издание на нивната студија, која сè уште не е рецензирана.
Имено, нивните откритија би можеле да доведат до порано откривање на хиперемезис гравидарум и потенцијално создавање третмани кои би им донеле олеснување на трудниците.
Тоа е интересно откритие до кое дошле со понатамошна анализа на податоците од посебна студија која опфатила 18.000 жени во Шкотска. Тие откриле дека жените кои имале повисоко ниво на GDF15 во телото пред бременоста имале помал ризик од развој на хиперемеза.
Се чини дека повисоките нивоа на GDF15 пред бременоста нудат одредена заштита од хиперемеза, десензибилизирајќи ги жените на хормонот, така што тој има помал ефект што предизвикува повраќање, сугерираат Фејзо и неговите колеги.
Тие додаваат дека новите докази укажуваат дека „сериозноста на гадење и повраќање во бременоста е резултат на интеракцијата помеѓу GDF15 добиен од фетусот и чувствителноста на мајката на овој хормон, која во голема мера е одредена од нејзината претходна изложеност на истиот хормон“.
Тие истакнуваат дека се потребни повеќе истражувања за да се потврди оваа хипотеза, но се надеваат дека препаратот, во форма на зголемување на нивото на GDF15 пред бременоста, би можел да помогне да се спречи развојот на хиперемезис гравидарум, а намалувањето на истиот за време на бременоста би можело да спречи гадење. Но, додаваат дека во овие студии пред се треба да се води безбедноста на мајката и детето, за терапијата за намалување на мачнините да не влијае негативно врз развојот на самата бременост.
