Долгорочниот ковид може да влијае на квалитетот на животот на пациентите повеќе од некои видови рак и во иста мера како и Паркинсоновата болест, сугерира новото истражување.
Истражувањето спроведено од Универзитетскиот колеџ во Лондон (UCL) и Универзитетот во Ексетер го испитуваше влијанието на долгорочниот ковид-19 врз животите на 3.754 лица хоспитализирани поради оваа болест.
Како дел од студијата, пациентите мораа да одговорат на прашања во апликацијата за тоа колку долго Ковид-19 влијае на нивниот секојдневен живот и да дадат оценка од 0 до 40 за да ја покажат сериозноста на состојбата.
Утврдено е дека просечните резултати за замор се слични или полоши отколку кај пациентите со анемија поврзана со рак или тешка бубрежна болест, а резултатите за квалитетот на животот исто така биле пониски од оние со напреднат карцином.
Научниците сугерираат дека влијанието на долгорочниот ковид врз секојдневните активности на пациентите е посилно отколку кај пациентите кои претрпеле мозочен удар и е споредливо со пациентите со Паркинсонова болест.
За долгорочен ковид, луѓето мора да имаат континуирани симптоми 12 недели по акутната инфекција со коронавирус.
Според NHS, британската национална здравствена служба, главни показатели за долгорочниот ковид-19 се екстремен замор, отежнато дишење, губење на мирис и болки во мускулите.
д-р. Хенри Гудфелоу од Институтот за епидемиологија и здравје на UCL, еден од водачите на студијата, рече дека влијанието сè уште не е целосно разбрано.
„Нашите резултати открија дека продолжениот ковид има разорно влијание врз животите на пациентите, со замор како најголемо влијание врз сè, од социјалните активности до работата, обврските и одржувањето блиски односи“, рече тој.
Научниците исто така изјавија дека долгорочниот ковид може да има „значително економско и социјално влијание“.
Од анкетираните во студијата, 94 отсто биле на „работна возраст“ (помеѓу 18 и 65 години), од кои 51 отсто изјавиле дека не биле способни да работат барем еден ден во изминатиот месец.
„Се надеваме дека подоброто разбирање на симптомите и влијанието на долгорочниот ковид кај овие пациенти ќе им помогне на NHS и креаторите на политиките да фокусираат ограничени ресурси на адаптирање на постоечките услуги и дизајнирање нови за подобро да се задоволат потребите на пациентите со долгорочен ковид, “, рече Гудфелоу.
„Нашите наоди покажуваат дека заморот треба да биде важен фокус на клиничката нега и дизајнот на услугите за рехабилитација“, додаде тој.
Коавторот, професорот Вилијам Хенли од Медицинскиот факултет на Универзитетот во Ексетер рече дека „итно се потребни повеќе истражувања за да се овозможи развој на услуги базирани на докази за поддршка на луѓето кои се обидуваат да се справат со оваа ослабувачка нова состојба“.
