Најосамената галаксија нема вселенски соседи оддалечени помалку од 100 милиони светлосни години. Премногу далеку за кафе, може да се каже.
Во универзумот што може да се набљудува, буквално има роеви галаксии кои лебдат низ вселената како микроби во капка вода.
Нивниот број се проценува на 100 до 200 милијарди (чисто како куриозитет: ако сакате да кликнете на глувчето 200 милијарди пати со еден клик во секунда, би кликнале нешто повеќе од 6.337 години). Речиси сите галаксии имаат блиски соседи со кои тие се комбинираат во јата, суперјатови и уште поголеми структури. Најблиската галаксија до нас е Андромеда, оддалечена околу 2,5 милиони светлосни години, и заедно со неа и повеќе од 50 други галаксии, нашата галаксија Млечен Пат формира локално јато, кое е дел од поголемото супер јато на Девица (супер јатото Девица) , која има уште поголема структура, наречена Лаинакеа.
Помеѓу кластерите и суперкластерите има и многу празен простор, некакви „меурчиња“, кои можат да измерат десетици милиони светлосни години во дијаметар. Сепак, дури и во овие празнини региони, може да се најде една галаксија или мала група галаксии.
100 милиони светлосни години речиси ништо до најблискиот сосед
Неколку такви осамени галаксии се познати во универзумот, а најосамена е галаксијата означена со MCG+01-02-015.
Тоа е спирална галаксија како нашата, која е оддалечена околу 293 милиони светлосни години. На насловната слика, се чини дека има многу други ѕвезди или галаксии во соседството на галаксијата (во реалноста, само трите најсветли точки со „зраци“ на фотографијата се ѕвезди, останатите се галаксии), но ова е оптичка илузија. Всушност, има најмалку 100 милиони светлосни години речиси чист празен простор што го опкружува во сите правци. Толку празен што само еден атом ќе се најде во дијаметар од еден кубен метар. Речиси 800 од нашите галаксии би можеле да се поредат една по една на линија долга 100 милиони светлосни години – Млечниот пат е со дијаметар од околу 120.000 светлосни години.
Сите поранешни соседи ја оставија
Денес, астрономите претпоставуваат дека галаксијата станала толку осамена затоа што други, подалечни суперјатови ги привлекле сите нејзини поранешни соседи со својата гравитација, а MCG+01-02-015 „плови“ во процесот од засега непознати причини.
Галаксијата е толку изолирана што доколку нашата галаксија беше изолирана на ист начин, ние немаше ни да знаеме за постоењето на други галаксии се до развојот на такви моќни телескопи како што беа развиени во 1960-тите, според веб-страницата на НАСА. Луѓето знаат за постоењето на други галаксии уште од 1920 година, кога астрономот Едвард Хабл открил дека Андромеда, која дотогаш се сметала за еден вид маглина, всушност е независна галаксија.
