Напаѓачот од Младеновац, Урош Б. кој го изврши вториот од масакрите во Србија по апсењето негирал дека инспирација му бил првиот напаѓач, Коста К. од Врачар велејќи дека причината е што бил омаловажуван, тврди анонимен извор за српски Курир.
– Ја видов веста за масакрот во Врачар, ма какво дете, нема врска. Во прашање е омаловажување.
Кој го омаловажувал Урош? Според мештани од селото, тој отворил оган само затоа што слушнал дека во Мало Орашје и околината се зборува лошо за него и за неговата фамилија. Тој за ова дознал истиот ден кога дошол во куќата на своите роднини во Дубона.
Со автоматската пушка отворил оган кон непознати луѓе.
Но, Урош Б. не покажувал знаци на нервоза и според мештаните бил расположен и отишол да купи скара за Ѓурѓовден.
– Тој ден се однесуваше сосема нормално, прво посипуваше овошје во викендицата во Шепшин, каде што живее сам последниве две години, а потоа, бидејќи два дена подоцна, на 6 мај, требаше да го прослави Св. Ѓурѓовден во куќата на неговите родители во Дубона, отишол да купи месо за скара. Бил добро расположен, дури и се пошегувал во пекарата: „Скапо е, но кога нарачав, дозволете ми да го земам, но од таму тој влегол во автомобил, отишол во Шепшин, земал оружје и се вратил назад – изјави за Курир локален жител.
Урош не ги бирал жртвите. Подоцна на распитот Урош Б. рекол дека не познава ниту една од жртвите и дека пукал за да ги заплаши мештаните, тврди изворот.
Крвавиот пир почнал во Мали Орашје.
– Луѓето го видоа, дојде до центарот на селото, каде обично навечер се собираат голем број млади луѓе, го запре автомобилот, како да бара некого, но таму немаше никој, поради Центарот бил празен. Тој продолжил понатаму и налетал на група која правела скара во близина на споменикот, излегол од колата и кога го виделе дури и го поканиле да им се придружи и да пие пиво со нив, но тој го извадил пиштолот и отворил оган кон нив. Потоа се вратил во автомобилот и продолжил кон Дубона. По пат пукал во луѓето кои ја поправале оградата, а потоа се упатил кон центарот на селото – вели еден жител.
