Крзното на костариканската мрзливост може да содржи бактерии кои произведуваат антибиотици за кои научниците веруваат дека би можеле да го решат растечкиот проблем на „супербактериите“, отпорни на се помалиот арсенал на лекови достапни за луѓето.
Крзното на мрзливост, покажа истражувањето, е дом на различни заедници на инсекти, алги, габи и бактерии, меѓу другите микроби, од кои некои носат ризик од болести.
Сепак, според експертите, карактеристично бавните цицачи се изненадувачки отпорни на инфекции.
„Ако го погледнете крзното на мрзливецот, гледате движење: гледате молци, гледате различни видови инсекти, многу обемно живеалиште“, вели Макс Чаварија, истражувач на Универзитетот во Костарика.
„Очигледно, кога има коегзистенција на многу видови организми, мора да има и системи за нивно контролирање“, додаде тој.
Чаварија и неговиот тим зедоа примероци од крзно од костарикански мрзливци со две и три прсти за да го пронајдат овој контролен систем. Тие открија можно присуство на бактерии кои произведуваат антибиотици кои „овозможуваат контрола на ширењето на потенцијално патогени бактерии или го инхибираат растот на други конкуренти“, како што се габите, според студијата објавена во списанието Environmental Microbiology.
„Нема инфекција“
Мрзливоста е национален симбол на опуштената Костарика и една од главните туристички атракции на централноамериканската земја.
Според Црвената листа на загрозени видови на Меѓународната унија за зачувување на природата (IUCN) популацијата на мрзливите со два прста и три прсти се намали. Мрзливите живеат на врвовите на џунглите на брегот на Карибите, каде што климата е топла и влажна.
Американката Џуди Ејви управува со засолниште во Костарика за мрзливи повредени од контакт со луѓе или други животни. Ејви ги третира и рехабилитира за да можат да бидат пуштени назад во дивината.
„Никогаш не сме примиле мрзливец чие здравје било загрозено, заразено или болно. Добивме мрзливи кои беа изгорени на далноводи и чија цела рака беше едноставно уништена, но без инфекција“, рече Ејви.
„Мислам дека можеби во 30-те години што сме отворени, сме виделе пет животни кои се повредени со инфекција. Ова ни кажува дека нешто се случува во екосистемот на нивното тело“, додаде таа.
Ејви, која го отворила засолништето со нејзиниот покоен сопруг од Костарика, Луис Аројо, никогаш не ни слушнала за мрзливи во нејзината родна Алјаска.
Откако ја добила својата прва мрзливост во 1992 година, која ја нарекла „Баттеркап“, таа се грижела за приближно 1.000 животни.
Пеницилин како инспирација
Истражувачот Чаварија земал примероци од крзно од мрзливите во засолништето за да ги анализира во неговата лабораторија.
Тој го започна своето истражување во 2020 година и веќе идентификуваше 20 микроорганизми како „кандидати“ за именување.
Но, тој рече дека истражувањето е далеку од да се знае дали хемиските соединенија од мрзливите можат да бидат корисни за луѓето.
„Пред да размислите за примената во човековото здравје, важно е прво да се разбере за каква молекула се работи“, вели Чаварија.
Пример за таква примена е пеницилинот, кој го открил британскиот научник Александар Флеминг во 1928 година. Тој истакна дека културата на мувла во лабораторија ги убива бактериите кои предизвикуваат болести. За неговото откритие на првиот антибиотик во светот, тој ја доби Нобеловата награда за медицина во 1945 година.
Сепак, отпорноста на микроорганизмите на антибиотици е се поголем проблем, што значи дека некои лекови повеќе не се ефикасни во борбата против болестите.
Антимикробната отпорност е природен феномен, но прекумерната употреба и злоупотреба на антибиотици кај луѓето, животните и растенијата го влоши проблемот.
Светската здравствена организација проценува дека до 2050 година отпорноста на антибиотици може да предизвика 10 милиони смртни случаи годишно.
„Проекти како нашиот може да придонесат за откривање на нови молекули кои можат, на среден или долг рок, да се користат во оваа борба против отпорноста на антибиотици“, рече Чаварија.
