Моштите на антички вируси кои поминале милиони години криејќи се во човечката ДНК му помагаат на телото да се бори против ракот, открија научниците.
Студијата на Институтот Френсис Крик покажа дека заспаните остатоци од овие стари вируси се будат кога клетките на ракот ќе излезат од контрола. Ова ненамерно му помага на имунолошкиот систем да го насочи и нападне туморот, објави Би-Би-Си.
Тимот сака да го искористи ова откритие за да дизајнира вакцини кои можат да го подобрат лекувањето на ракот или дури и да го спречат.
Научниците виделе врска помеѓу подоброто преживување од рак на белите дробови и дел од имунолошкиот систем, наречени Б-клетки, кои се собираат околу туморот.
Б-клетките се дел од нашето тело што произведува антитела и се попознати по нивната улога во борбата против инфекции, како што е болеста коронавирус.
Што точно овие клетки му правеа на ракот на белите дробови беше мистерија, но серија сложени експерименти со примероци од пациенти и тестови на животни покажаа дека тие сè уште се обидуваат да се борат со вирусот.
„Се покажа дека антителата ги препознаваат остатоците од она што се нарекува ендогени ретровируси“, вели проф. Џулијан Даунворд, вонреден директор за истражување на Институтот Френсис Крик.
Ретровирусите имаат способност да вметнат копија од нивните генетски инструкции во нашите. Повеќе од 8 проценти од она што го сметаме за „човечка“ ДНК всушност има такво вирусно потекло, а некои од овие ретровируси станаа дел од нашиот генетски код пред десетици милиони години и се споделуваат со нашите еволутивни братучеди, големите мајмуни. Други ретровируси можеби влегле во нашата ДНК пред илјадници години.
Некои од овие странски упатства се преземени со текот на времето и служат за корисни цели во нашите ќелии, но други се строго контролирани за да се спречи нивното ширење.
Меѓутоа, внатре во клетката на ракот, кога таа неконтролирано расте, владее хаос и се губи претходно цврстата контрола на овие древни вируси.
Овие древни генетски упатства повеќе не можат да оживеат цели вируси, но можат да создадат фрагменти од вируси кои се доволни за имунолошкиот систем да согледа вирусна закана.
„Имунолошкиот систем е измамен да поверува дека клетките на туморот се заразени и се обидува да го елиминира вирусот, така што тоа е еден вид алармен систем“, рече професорот Џорџ Касиотис, раководител на ретровирусна имунологија во центарот за биомедицински истражувања.
Антителата стимулираат други делови од имунолошкиот систем кои ги убиваат „инфицираните“ клетки. Имунолошкиот систем се обидува да го запре вирусот, но во овој случај ги отстранува канцерогените клетки.
Студијата, објавена во списанието Nature, опишува како тоа се случува природно во телото, но научниците сакаат да го засилат ефектот со развивање на вакцина која ќе го научи телото како да лови ендогени ретровируси.
„Ако можеме да го направиме тоа, тогаш можете да размислувате не само за терапевтски вакцини, можете да размислувате и за превентивни вакцини“, рече проф. Касиотис.
