Отстапувањето на носот претставува искривување на носната преграда, а кога станува збор за бебињата, тоа може да доведе до проблеми како што се тешкотии при земање храна, а со тоа и до послаб напредок. Подоцна може да се појават чести инфекции на носот и параназалните шуплини, како и неправилен назален говор, проф. д-р Иван Баљошевиќ од Институтот за мајка и дете. Тоа укажува дека 90 отсто од населението има одреден степен на назално отстапување.
Отстапувањето на носот може да биде вродено или вродено и стекнато. Вродена се јавува кога носната преграда или септумот расте побрзо од околните коски на лицето, па затоа се искривува. Стекнат е резултат на траума на носот, која може да се појави многу рано, на пример за време на развојот на фетусот во утробата. Потоа се јавува како резултат на подолг контакт на лицето со ѕидот на матката, а може да се појави и при тешко породување. Подоцнежните отстапувања секогаш се предизвикани од повреди кај децата, како последица на пад или удар во лицето, објаснува за порталот N1 проф. д-р Баљошевиќ.
„Нагласено отстапување на носот може да се препознае уште во најрана возраст, пред се по естетскиот деформитет на носот, кој е искривен на едната или на другата страна. Таквите бебиња тешко и звучно дишат низ нос, ‘рчат за време на спиењето и тешко земаат храна. Треба да се каже дека бебињата се раѓаат со рефлекс на дишење преку нос, додека дишењето преку уста е процес што ќе го научат во четвртиот месец од животот“, вели Баљошевиќ.
Тој објаснува дека секое отежнато дишење преку нос кај доенчињата предизвикува и потешкотии во земање храна, а со тоа и слаб напредок.
Според професорот Баљошевиќ, главниот симптом е тешко и звучно дишење преку нос. Подоцна може да се појават и чести инфекции на носот и параназалните шуплини. „Овие инфекции се придружени со гноен, зеленикав исцедок од носот и повремено кашлање. Како резултат на изразено отстапување кај децата се развива неправилен, назален говор“, додава нашиот соговорник.
Алергија, трет крајник или назална опструкција?
Симптомите на назална опструкција предизвикана од девијација може да бидат слични на симптомите предизвикани од алергиски промени на носот или зголемен трет крајник, вели докторот кој наведува дека родителите, доколку се сомневаат во отстапување, треба да го одведат своето дете на лекар.
„Дијагнозата е релативно едноставна, со рутински преглед на носната шуплина, т.н. предна риноскопија. Доколку се работи за високи недостапни отстапувања на носот, кои се наоѓаат во делот од носот што е поблиску до основата на черепот, во Институтот за мајка и дете располагаме со современи апарати со кои правиме дијагноза. Пред се мислам на риноманометарот кој го мери отпорот на воздухот при минување низ носните шуплини“, објаснува соговорникот на порталот N1.
Според него, на овој начин може да се добие точниот степен на назална опструкција, што помага при донесување одлука за можното хируршко лекување. Исто така, се користи и видео назоларингоскоп, кој е мала флексибилна камера која се користи за набљудување на внатрешноста на носната шуплина и долните дишни патишта.
Кога е потребна операција?
„Девијациите на носот се многу чести аномалии. Се смета дека околу 90% од човечката популација има одреден степен на назално отстапување. Секако дека не треба сите да се оперираат. Хируршки се третираат само многу изразените отстапувања, кои ги предизвикуваат симптомите на болестите што веќе ги споменавме“, вели професорката.
Тој додава дека меѓу 10 и 20 отсто од отстапувањата на носот се оперираат.
Професорот Баљошевиќ објаснува дека носот на детето минува низ период на интензивен раст и развој, кој завршува на шеснаесет години. Хируршките резултати од операцијата на носната преграда се најдобри кога се изведуваат на таа возраст, додава тој.
Тој наведува, во случај кога се изразени назалните опструкции предизвикани од отстапувањето, операцијата може да се направи и кај многу помали деца. Во Институтот за мајка и дете веќе се вршат операции на носната преграда кај деца на возраст од седум години, додава тој.
„Повредите на носот во детството се многу чести, имајќи предвид дека носот е најистакнат дел од лицето, кој често се повредува при игра или невнимание. Повреда на носот која е придружена со оток и крварење, како и поместување на носот на страна, може да поттикне сомнеж дека има скршеница на носните коски“, нагласува тој.
Тој додава дека во тие случаи треба да се консултирате со лекар и да направите рендген на носните коски. Фрактурите на носните коски кои не се постари од седум дена се решаваат со едноставна хируршка интервенција – репозиционирање, објаснува тој. „Доколку се занемари повредата, може да дојде до девијации на носот и деформации на коскениот дел од носната пирамида, кои подоцна треба да се решат со посериозни хируршки интервенции“, нагласува д-р Баљошевиќ.
