Во последните неколку години, научниците го проучувале правењето добри дела и нивните ефекти врз човечкото тело. Бројни студии заклучија дека алтруизмот, желбата несебично да им помагаме на другите, влијае на нашето здравје, па дури и на должината на нашиот живот.
„Човечката природа“ е тема на филозофска дебата илјадници години, а со помош на модерната технологија и наука, конечно почнавме да ги отклучуваме овие мистерии. Во раните фази на студијата, научниците можеа да заклучат еден факт: нашиот мозок е физички наместен да им помага на другите.
Со скенирање на мозокот, лесно можеме да видиме дека размислувањето за проблемите на другите луѓе ги активира истите делови од мозокот кои се активираат кога размислуваме за нашите, додека сочувството ги активира деловите одговорни за чувството на задоволство.
Доброто враќа добро – буквално
Истражувањата покажуваат дека делувањето во име на други луѓе ни помага да се чувствуваме поудобно самите. Но, приказната не завршува тука. Ваквото однесување влијае и на нас физички, а се поголем број научници веруваат дека правењето добри дела позитивно влијае на нашето здравје. Исто така, некои студии дури заклучија дека алтруизмот ни помага да живееме подолго.
Врската помеѓу алтруизмот и стресот беше откриена сосема случајно во 1956 година, кога тим на истражувачи од Универзитетот Корнел спроведе студија со 427 мажени жени со деца. Тие очекуваа дека жените со повеќе деца ќе бидат под поголем стрес и затоа ќе имаат пократок животен век. Изненадувачки, истражувачите откриле дека бројот на деца, образованието, класата и работниот статус немаат влијание врз долговечноста. Во истото истражување, кое траело 30 години, сосема случајно било откриено дека 52% од жените кои никогаш не волонтирале завршиле со сериозна болест, наспроти 32% од жените кои редовно волонтирале.
Ова откритие ги заинтересирало научниците, па потоа спроведоа уште неколку студии. Еден заклучил дека редовното правење добри дела го намалува ризикот од прерана смрт за 44%, што е подобар ефект од редовното вежбање. Друга студија, спроведена во 1990-тите, ги испитуваше личните есеи на калуѓерките од 1930-тите. Истражувачите откриле дека калуѓерките кои изразиле најмногу позитивни емоции живееле околу 10 години подолго од оние кои изразиле помалку такви емоции.
Многу истражувања покажаа дека алтруизмот значително го намалува нивото на стрес, главната причина за повеќето болести, и затоа значително ја менува нашата физиологија. Испитаниците кои гледале само видео од правење добри дела доживеале привремени скокови во нивото на хемикалии кои го зајакнуваат имунитетот. Зголемено ниво на окситоцин, хормонот за „врзување“ кој ни помага да се чувствуваме добро, е пронајдено кај жените кои нивните соседи ги сметале за добри луѓе затоа што сакаат да им помагаат на другите.
Друга неодамнешна студија ја потврди врската помеѓу окситоцинот и добрите дела. „Окситоцинот е одговор на стресот. Кога човек е алтруист и ги допира луѓето на позитивен начин, помагајќи им на оние кои имаат потреба, нивото на окситоцин се зголемува, што значи дека стресот се намалува“, заклучува Грегори Л. Фрикионе, професор по психијатрија на Харвард.
Бројни студии спроведени во различни временски периоди и земји заклучија една заедничка работа: алтруистичките емоции создаваат физиолошки реакции во телото преку зголемување на нивото на хормонот за добро чувство окситоцин, намалување на нивото на стрес и подобрување на имунитетот. Алтруизмот предизвикува хемиска реакција кај нас слична на онаа предизвикана од вистинската љубов.
