More

    Продолжуваат евакуациите од Судан: „Се плашам за нивната иднина“

    spot_img

    Евакуацијата на странци продолжува во понеделник во Судан, каде што деветдневните борби за власт меѓу војската и паравоените сили оставија стотици мртви, без крајот.

    Експлозиите и истрелите не престанаа да одекнуваат во Картум и другите градови, но странските престолнини успеаја да преговараат за премин со двете завојувани страни: армијата на генералот Абдел Фатах ал-Бурхане, де факто лидерот на Судан, и неговиот заменик кој стана негов ривал, генерал Мохамед Хамдан Дагло, кој командува со паравоените сили за брза поддршка (РСФ).

    Ненадејната ерупција на насилство меѓу армијата и РСФ на 15 април предизвика хуманитарна криза и уби 420 луѓе.

    Заедно со милиони Суданци без пристап до основните услуги и заробени во своите домови, илјадници странски дипломати, хуманитарни работници, студенти и нивните семејства минатата недела се најдоа во воена зона.

    Борбени авиони го бомбардираа главниот град, главниот аеродром беше во центарот на борбите, а артилериските бараки го направија небезбедно патувањето во и надвор од еден од најголемите африкански градови.

    Повеќе од 1.000 граѓани на ЕУ се евакуирани од земјата, објави во понеделникот шефот на европската дипломатија Жозеп Борел.

    Неколку арапски престолнини, исто така, евакуираа стотици свои граѓани.

    Насилствата, главно во главниот град и Дарфур, на запад, оставија повеќе од 420 мртви и 3.700 повредени, според Светската здравствена организација (СЗО).

    Повеќето од странските евакуирани се дипломатски персонал, а многу државјани сè уште чекаат место во долгите конвои бели автомобили или автобуси со логоа кои постојано заминуваат за Порт Судан на источниот брег или за воздушните бази надвор од Картум.

    „Страв од иднината“
    Експертите и хуманитарците се прашуваат што ќе биде со Суданците по заминувањето на голем број странци.

    „Се плашам за нивната иднина“, призна на Твитер норвешкиот амбасадор Ендре Стиансен. „Сега оружјето и личните интереси тежат повеќе од вредностите и зборовите: сите сценарија се лоши“.

    Петте милиони жители на Картум имаат само една работа на ум: да го напуштат градот, кој се повеќе личи на стапица. Водата и струјата се веќе неколку дена, телефонските комуникации се прекинати, а храната е при крај.

    Во земја каде што инфлацијата во нормални времиња веќе беше троцифрена, килограм ориз или литар бензин сега се продава по цена на суво злато.

    Сепак, бензинот е клучот за бегство: потребно е многу за да се стигне до соседен Египет, 1.000 километри на север, или да се стигне до Порт Судан, 850 километри на исток, и да се надеваме дека ќе се качиме на брод.

    „Влијанието на насилството врз и онака критичната хуманитарна ситуација во Судан се влошува“, предупредуваат ОН.

    Фатени во вкрстен оган, агенциите на ОН и многу хуманитарни организации ги прекинаа своите активности. Пет хуманитарни работници, од кои четворица од ОН, се убиени, а според синдикатот на лекарите, речиси три четвртини од болниците се без работа.

    Илјадници Суданци веќе побегнаа во Египет, Јужен Судан и Чад, кои се граничат со Дарфур.

    Борбите доволно стивнаа во текот на викендот што Соединетите Држави го повлекоа персоналот на амбасадата со воен хеликоптер, што предизвика наплив на евакуации во други земји.

    Франција и Германија во понеделникот објавија дека евакуирале околу 700 луѓе, без да ја наведат нивната националност. Авион на германските воздухопловни сили со евакуирани лица слета во Берлин рано во понеделникот.

    Неколку земји испратија воени авиони од Џибути за да ги евакуираат луѓето од главниот град, додека други во конвои ги однесоа луѓето до Порт Судан на Црвеното Море, што е околу 800 километри по пат од Картум. Оттаму некои се качија на бродови за Саудиска Арабија.

    Кина, Данска, Либан, Холандија, Швајцарија и Шведска исто така соопштија дека ги евакуирале своите државјани, додека Јапонија соопшти дека се подготвува да испрати тим за евакуација од Џибути.

    Војската и РСФ заедно организираа државен удар во 2021 година, но се разидоа за време на преговорите за интегрирање на двете групи и формирање цивилна влада четири години по соборувањето на автократот Омар ал-Башир.

    Нивното ривалство го зголеми ризикот од поширок конфликт што може да привлече надворешни сили.

    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img