More

    Милановиќ: „Гледавме германски еротски меки филмови во 70-тите како роеви пчели“

    spot_img

    Зоран Милановиќ како никогаш досега проговори за филмовите кои го обликувале, кои ги сакал и кои ги гледа и денес. Даниел Рафаелиќ разговараше со претседателот на ХРТ во околината на најубавата филмска сцена во Хрватска, во арената Пула.

    Милановиќ, кој често користи филмски референци во своите политички говори и конфронтации, на прашањето „од каде инспирацијата за филмот“ одговори дека можеби е генерациски.

    „Избриши“ на старците да го гледаат Брус Ли
    – Поминав многу време во кино. Во оние загрепски кина во 70-тите и 80-тите години кои имаа еднообразни редови столици и сите мирисаа исто – се сеќава тој. Омилено кино му беше киното „Романија“ – „киното Бухара во стара Трњанска зад дворот“. Бидејќи живеел во Трње, тоа било првото кино во кое отишол. „Ги избриша старците“ за да го гледа Брус Ли во споредна улога во филмот „Одмаздата на зелениот појас“.

    Тој тврди дека сите филмови може да се гледаат во југословенските кина, „но од безбедна дистанца“ откако поминале идеолошки филтри и „сакраменти во комитетите“. На прашањето дали му пречи што треба да чека неколку години за некои филмови, тој одговори: „Не, јас бев дете“. Имав поинакво искуство со времето (…). Бев среќен што ќе дојде нешто. И не бев среќен затоа што Полјаците или Чесите нема да го видат тоа, бидејќи не ни знаев како живеат“.

    – Но, да, тука можеше да се види горе-долу сè. Имаше некакви еротски германски продукции во кината, меки. Дека, во 70-тите и 80-тите, одевме во кино како роеви пчели да го гледаме – додава тој.

    Го одбележал, вели, првиот филм што го гледал во кино.

    – Се сеќавам како денес. Беше топло, шести месец, во близина на училиштето. И сега одам во кино со неколку другари и гледам таму и дознавам дека Брус Ли, кој беше поважен од Тито, и многу поважно – споредна улога, да глуми некој шофер таму, кој се тресе пет минути. во филмот. (…). И имаше неколку постери – тоа мораше да биде „Brutti, sporchi e cattivi“ од Серџо Леоне – рече тој. За тој филм вели дека како средношколци им бил смешен, но „всушност е одвратен, физички ужасен“.

    „Ден на независноста“ – врвна продукција, грбава приказна
    За филмот „Ден на независноста“, кој го спомна неговата претходничка Колинда Грабар-Китаровиќ, тој рече дека станува збор за „брилијантна продукција, но гадна приказна што не е ни за паметни деца“. Кога на 20 години ја гледал „Грди, валкани и зли“, додаде тој, „беше парализиран од тоа колку е добар“.

    За филмот на Леоне „Беше еднаш во Америка“ вели дека е величенствен: „Тие сцени од Бруклин, за време на Песах, па тие „масовки“ се подобри од „Кум“ во таа смисла. Чудо, чудо“.

    Денеска, додава тој, не го пропушта киното. Не е дека нема што да се гледа, но веќе ја нема таа сензација. Работите, вели, се промениле и се станало достапно. Покрај тоа, денес има многу добри серии, за разлика од сериите во минатото на кои им недостигаше наративна моќ и амбиција. Во тој контекст ги спомна „Бонанца“ и „Градиќ Пејтон“.

    „Мислам дека не сум филмски материјал“
    На прашањето дали има некој момент од неговиот политички живот за кој вреди да се сними филм, тој одговори дека не знае.

    -Мојот политички живот ми е вреден, но е банален во споредба со политичките животи и патишта на луѓе кои одбележале епохи. Мислам дека не сум филмски материјал, а ниту некој во Хрватска. Нема да има војна. Војната создава „persona dramatis“ – изјави Милановиќ за ХРТ.

    За Роман Полански вели дека не знае што е „толку добро“ кај него. За неговата „Вампирска топка“, вели тој, сите лажеле дека ја гледале како деца. „Се сеќавам кога се појави „Down by Law“ на Џим Џармуш. Го гледавме истото, го подигнавме шаторот – рече тој.

    Апсолутно е повеќе наклонет, вели, на оригинални филмови. Често одеше во Кинотека, која го формираше заедно со „тоа кина рупчаге“.

    – Уживавме гледајќи го (Андреј) Тарковски. Кога бевме премногу млади, читавме руски класици. Сега не ми е толку добро, Толстој повеќе ми се допаѓа од Тургењев и Достоевски – изјави претседателот на Република Хрватска. Тој рече дека „Детството на Иван“ на Тарковски е „филмска“, како и „Бојата на калинката“ на Сергеј Парајанов.

    Гениј Чаплин, Ајзенштајн, Невски
    Говорејќи за немиот филм, тој го спомена „Метрополис“ на Фриц Ланг, што не го возбуди особено. Како дете, додаде тој, му се смеел на генијалниот Чарли Чаплин, а како одлични филмови ги спомнал „Лебениот брод Потемкин“ на Сергеј Ајзенштајн и филмовите на Александар Невски.

    – Не мора да си, не знам колку е образован, за навистина да те плени врската помеѓу темнината и светлината во овие филмови. Кинотеката беше важна, потоа дојде видеото. Имав своја колекција на филмови, но денес тоа е неважно, бидејќи се може да се добие – додаде Милановиќ.

    Хрватски и југословенски филм?
    – Црно-белата продукција од раните седумдесетти беше одлична. (…). На пример, серијата „Sumorna jesen“ за загрепските илегалци во конфликт со усташите во кој сите умираат. Тоа е претходник на „Напишано“, но е подобро. Таков ноар е – смета Милановиќ.

    За филмовите „Кога сум мртов и бел“, „Заседа“ на Жика Павловиќ и „Јутро“ на Пуриша Ѓорѓевиќ рече дека „филмовите се поголеми од животот“. Во оваа смисла го спомна и филмот „Рондо“ на Звонимир Берковиќ. За „Грунтовчане“ рече дека се продукциско ремек дело и дека се супериорни во однос на „Маломе мист“ што тој лично го претпочита – затоа што по потекло е од Далмација. Вели дека Кустурица, Зафрановиќ, Паскљевиќ и другите од „прашката школа“ се добри автори.

    „Балкански шпион“ е рудник за злато
    – Лордан рано престана да снима. За мене, неговиот „Пад на Италија“ е малку премногу идеолошки, но брилијантно направен. Тоа се неверојатни дијалози и сцени и интеракцијата на актерите и работата со актерите – изјави Милановиќ, кој „Балкански шпион“ го нарече рудник за злато.

    – Не сфатив дека ќе се вратам на тој филм илјада пати – секоја реченица, секој гест, секоја гримаса – вели тој. Како прекрасна серија ја издвои „Грлом у јагоде“.

    На прашањето што очекува од хрватската кинематографија како претседател, тој изрази задоволство што Пулскиот фестивал во Пула е „спасен“.

    Тој претпочита „Беше еднаш во Америка“ отколку „Кум“.
    – Мене тоа што филм доби Оскар не ми значи многу, не ми е референца. Таа беше порано. Практично повеќето филмови во кои се вложуваат многу пари се блокбастери, филмови со тежок адреналин, без „чувство“ – смета Милановиќ.

    За „Кум“ рече дека станува збор за „филм во кој има повеќе крв отколку во Донбас, што всушност не е за виенски момчиња“. Тоа е брилијантен филм, но сепак, вели тој, е подобар од „Беше еднаш во Америка“ – затоа што некој за прв пат ја изгреба површината на еврејската мафија.

    „Блејд Ранер“, Бет Дејвис, Шаброл и Труфо
    Еден од неговите омилени филмови е „Блејд ранер“, а во овој контекст ги спомена и филмовите на Бет Дејвис, Клод Шаброл и Франсоа Труфо „400 удари“ и „Нежна кожа“.

    На прашањето дали разговарал за филмови на состаноците со други шефови на држави, тој одговори: „Луѓето обично се глупаци и тоа ми се допаѓа“. Има и неколку уметници, на пример албанскиот премиер. Инаку, таму нема пријателство, има врска. Неверојатно е како во тој свет има брилијантно образовани луѓе, но има и полуидиоти – и тоа на чело на земји кои не се лигави“, заклучува Милановиќ за ХРТ.

    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img