More

    Како да препознаете опсесивно-компулсивно нарушување

    spot_img

    Опсесивни мисли или компулсивни дејства – или и двете – мора да бидат присутни најмалку две недели и мора да бидат извор на страдање или да се мешаат во секојдневната активност на една личност, со цел да се дијагностицира некого со опсесивно-компулсивно нарушување (OCD), вели психијатарот и порталот. Н1.психотерапевт д-р Наташа Сиканиќ.

    „Свесни сме дека постојат ризици во реалниот, секојдневен свет кои се тесно поврзани со речиси сите опсесивно-компулсивни предизвикувачи. Куќите горат и горат, потенцијални извори на инфекција се насекаде околу нас, нашите раце често носат бактерии и нечистотија, ножевите и другите остри предмети можат да повредат некого. „Ако можете да живеете со несигурноста што ја предизвикуваат овие опасности, дури и ако ви е непријатно, веројатно немате ОКП“, вели д-р Шиканиќ.

    Тој исто така истакнува дека луѓето кои не сакаат неуредна маса, но можат да се справат со неа без многу нервози, не мора да имаат ОКП.

    „Исто така и луѓе кои редовно ги мијат рацете пред јадење, но би ручале дури и да нема вода и сапун во близина. „Луѓето кои ја ценат точноста, редот и уредноста, но се грижат за тоа не ги попречува активностите, работата и животот воопшто, може да имаат опсесивни елементи во структурата на личноста, што исто така не им пречи, ниту ги класифицира во категоријата ОКП. “, објаснува таа.

    Но, додава др.

    „П значи „нарушување“ и толку е сигурно дека ОКП предизвикува нарушување во вашиот живот“, нагласува д-р Шиканиќ.

    Кои се карактеристиките
    Важна карактеристика на луѓето со OCD се принудните (опсесивни) мисли или принудните (компулсивни) дејства кои се повторуваат (исчезнуваат и се враќаат).

    „Тие постојано вознемируваат личност и покрај напорите и обидите да им се спротивстават. Пациентите ги препознаваат како „свои мисли“ дури и ако се неволни, наметнати и честопати многу вознемирувачки. Тие често се препознаваат како агресивни, религиозни мисли кои имаат сексуална конотација“. мисли поврзани со страв од инфекција…“, вели д-р Шиканиќ.

    Тој додава дека компулсивните дејствија (ритуали), од друга страна, се стереотипни однесувања кои постојано се повторуваат. Тие сами по себе не се пријатни, ниту се навистина корисни на кој било начин.

    „Човек ги гледа овие дејствија како нешто што треба да го направи за да спречи нешто лошо, застрашувачко, вознемирувачко да се случи. Така тие често се манифестираат како компулсивно перење, чистење, уредување, но и како компулсивно проверка (се проверува дали се заклучена врата. исклучена вода, струја, шпорет).)“, наведува таа.

    Според д-р. станува сè потешко достапно.

    Доцни на работа, дружење, средба со што започнува нов круг проблеми во меѓучовечките и професионалните односи“, предупредува таа.

    Како ОКП влијае на квалитетот на животот
    Компулсиите често одземаат голем дел од денот, никогаш доволно за да се смири, што ја води личноста како ново и упорно повторување.

    Како да препознаеме ОКП кај нас или кај нас блиски:

    ● Опсесиите се несакани и генерално не се во согласност со моралот и вредностите на една личност

    ● Значително нарушете го секојдневниот живот

    ● Оние кои страдаат од OCD се обидуваат да ги потиснат вознемирувачките мисли, но едноставно не успеваат да го направат тоа

    ● Мислите доаѓаат одвнатре и луѓето се свесни за нивната залудност

    ● Компулсивните дејства мора да се изведуваат „правилно“, на точен начин, одреден број пати или мора да се повторуваат

    ● Компулсивните дејства немаат никаква смисла, не се навистина корисни

    „Ако живеете со ОКП, сигурно ќе се чувствувате фрустрирано, изолирано, вознемирено, исцрпено… Често опишаните тешкотии одземаат премногу време и секојдневието, работата, дружењето и забавите стануваат товар, практично невозможен со текот на времето“, вели д-р Шиканиќ.

    Таа истакнува дека постои тесна врска помеѓу опсесивни симптоми, а особено опсесивни мисли и депресија.

    “Луѓето кои страдаат од OCD често се обидуваат да ја ублажат својата напнатост, вознемиреност и повторување со алкохол и често развиваат секундарен алкохолизам. Се заедно, тоа води до дисфункција во секојдневниот живот”, вели д-р Шиканиќ.

    Најчесто започнува во детството, подеднакво и кај мажите и кај жените

    OCD е подеднакво присутен и кај мажите и кај жените и обично започнува во детството, адолесценцијата или раната зрелост.

    „Како што досега зборувавме за тоа колку е тешка ОКП, колку е тешко да се живее со неа и колку ги вознемирува пациентите, ова нарушување ја вознемирува и околината. Семејството, роднините, пријателите, колегите секако не го разбираат страдањето на пациент или може адекватно да му помогне.Исто така, ова пореметување не го сакаат лекарите и психијатрите, бидејќи често се немоќни пред овие постојани симптоми“, вели д-р Шиканиќ.

    Тој додава дека OCD е нарушување кое бара големо искуство и фармаколошко знаење и вештини на психијатар, но и трпение и упорност на пациентот и лекарот.

    „Фармакотерапијата е неопходен и неизбежен дел во лекувањето на пациентите еден со ОКП. Од друга страна, пациентот најчесто се соочува со императивите за земање психофармацевтски препарати, понекогаш комбинација од неколку видови лекови, како и подолго време на земање терапија. Поради сето ова, ОКП претставува терапевтски предизвик и за лицето кое е мачено и за неговиот психијатар-терапевт“, вели д-р Шиканиќ.

    Според неа, комбинацијата на фармакотерапија и психотерапија дава најдобри резултати.

    “OCD не може да се лекува само со психотерапија. Воведувањето на нови методи во лекувањето на OCD значително го олеснува целиот терапевтски процес. Транскранијалната магнетна стимулација (TMS) се покажа како најефикасна”, рече таа.

    Тој потсетува дека американската Администрација за храна и лекови го одобрила TMS за третман на OCD кон средината на 2020 година, а благодарение на создавањето на нова сонда која постигнува длабока магнетна стимулација. TMS се користи во третманот на OCD и во синергија со лекови и како самостојна терапија.

    „Секако, психотерапијата е незаменлив дел од терапевтскиот протокол, најчесто потребна, но најчесто недоволна во лекувањето на OCD. Индивидуалниот пристап кон клиентот остава простор за терапевтски план кој ќе даде најдобри резултати за секој клиент поединечно“, изјави д-р Шиканиќ за N1.

    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img